Wij schrijven een zonnige zaterdagmorgen medio april 2025. In mijn mobiel verschijnt via messenger de tekst: “ Later is al lang begonnen “. Het zijn maar vijf woorden, maar de strekking ervan zet mij aan het denken. Ik heb plannen om in de schuur bezig te gaan, maar de vijf woorden blijven mij bij. Zal er een blogtekst inzitten, waar ik heerlijk mee kan gaan spelen? Ergens denk ik, maar dat kan nog wel. Toen ik de woorden nogmaals tot mij liet doordringen, besloot ik de tekst nu maar te schrijven. Later, in de trant van dat kan nog wel, is nu begonnen.

Hoe vaak plakken wij, als natuurlijke personages, geen etiket op een situatie en dat alles in de trant van “ dat kan nog wel ” . Altijd en misschien daardoor wel te vaak, wordt een activiteit opgeschoven. De vraag die gesteld mag worden luidt: “waarom wordt iets opgeschoven, is daar een daadwerkelijke reden voor? ”

In mijn handleiding Nederlandse taal geeft men als verduidelijking een uitleg in de trant van << dat kan later wel >> . Je weet wel, iets dat je hebt opgeschoven, omdat het later nog wel kan. Vreemd dat een dergelijke tekst en uitleg je aan het denken zet. De suggestieve gedachte van: “ dat kan later wel “ kwam bij mij 2x minder prettig binnen “. In beide situaties had het met een ziekte van een goede kennis van doen. In de trant van: “ daar moet ik toch nog een keer op bezoek, nu het nog kan “, gaf de realiteit aan, dat het niet meer hoefde. In de eerste situatie werd ik via een advertentie in de krant kenbaar gemaakt, dat het niet meer hoefde en in de tweede situatie kreeg ik binnen drie dagen een telefoontje van familie dat het voorbij was.

Later is al lang begonnen. Vreemd, dat zo’n tekst van slechts vijf woorden je jaren later weer aan het denken zet. Daarbij huldig ik de gedachte, dat ik weet niet de enige te zullen zijn, die een activiteit in de vorm van een bezoek of iets dergelijks even opschuift. Het komt je op dat moment schijnbaar niet uit en je besluit het ” even “ uit te stellen.

Niet voor niets is het gezegde: “ van uitstel komt afstel “ ontstaan. Er zal ook niet per definitie moedwil in het spel zijn, wanneer er iets wordt opgeschoven naar een later tijdstip. Iedereen in onze maatschappij heeft het druk of iets te veel om handen, zodat het uitvoeren van een bezoek, gesprek of geef het een woord, het er gewoon niet van komt.

Verder durf ik op deze zaterdagmorgen in mijn werkkamer met een heerlijke kop koffie onder handbereik de vijf hoofdwoorden van deze blog te koppelen aan allerlei situaties. Zo is het vreemd, dat je door een toedoen hebt begrepen, dat veel zaken eerder hadden kunnen worden geregeld. Schijnbaar heeft elk mens een eigenschap die nauw of misschien wel te nauw verbonden is met overleven.

Dit alles in de situatie van “ nee, dat komt mij nu niet uit, want ik heb nu geen zin of het komt mij gewoon niet uit “. Survival, het overleven drukt soms zo op ons doen en laten, dat het de voortgang van het leven kan beïnvloeden. Hoe vaak wordt men niet gevraagd om iets voor een ander te doen of stelt men zelf een vraag om iets gedaan te krijgen. Nogmaals het zal allemaal geen moedwil zijn, denk ook niet dat de maatschappij zo slecht is, maar het verzoek wordt vaak niet gehonoreerd in qua de uitvoer ervan.

Het zal overduidelijk van doen hebben met de hectiek van deze maatschappij. Elk mens heeft dagelijks zoveel omhanden, dat het helpen en klaarstaan voor een ander te vaak in het gedrang komt. Zo’n verzoek dat wordt gedaan, krijgt dan automatisch de verpakking van: “ dat kan nog wel. Ik doe dat later wel eens voor je, als het mij uitkomt “.

Om nu alles op stel en sprong te moeten doen, is ook geen optie. Men zegt niet voor niets spreekwoordelijk: “ dat Keulen en Aken ook niet op één dag zijn gebouwd. ” Je gaat wennen aan dat onnodig opschuiven.

Daarom is het van groot belang, dat wij, als mens, ons durven te realiseren, dat ons de tijd wordt gegund, afgezien van onze moedwillige indeling ervan, om zaken te kunnen realiseren. In grote lijnen bestaat ons leven niet alleen uit spanning, dwang en andere minder prettige situaties, De tijd dat wij mogen genieten van situaties ligt onder handbereik. Gevaarlijk is het, maar dat drong ook later tot mij door, dat je mag genieten van allerlei zaken.

Dat later wel eens willen genieten, mag eerder. Daarom is de opmerking “ Later is al lang begonnen “ correct, maar ja, wij blijven mensen.