Wie kan vertellen, waarom wij ons hebben aangeleerd om iets af te sluiten? Willen wij met dat afsluiten nu duidelijk maken, dat wij voordat wij het door hadden, gerekend vanaf 1 januari, alweer 8760 uur  ( 365 x 24 uur ) verder zijn? Voordat ik het mij realiseerde, zat ik weer wenskaarten te schrijven met de wetenschap, dat enkele dagen later 2021 wordt vervangen door 2022. Vadertje Tijd, de man met die zeis, is in 2021 duidelijk overgestapt op een snelle motormaaier.

Mag je bloggen, dat 2021 meer geschiedenis heeft geschreven, qua feiten en gebeurtenissen, dan de jaren ervoor? Het jaar 2021 heb ik helaas mogen ervaren als een hectisch- en onoverzichtelijk jaar. De inkt in de krant, figuurlijk, was van het ene voorval nog niet droog of het volgende indrukwekkende incident probeerde zich een plaats te veroveren in de media om geschiedenis te schrijven. Het kon allemaal en het gebeurde allemaal.

Een vast gegeven is en blijft, “hoe ga je ermee om? Belangrijk is, dat je de nieuwsgaring over het afgelopen jaar een plaats kunt geven. Je hebt ook geen andere keuze, je moet het een plaats geven. Vanzelfsprekend wordt er van je verwacht, dat je na de afsluiting van die 12 maanden “oud zeer”, weer verder gaat.

Wim Kan zong ooit eens in de oudejaarsconference van 1960, “ Uithuilen en opnieuw beginnen “. De insteek van het legendarische lied is: uithuilen over het afsluitende jaar, maar tevens plannen maken voor de nieuwe periode. Niet te lang stil blijven staan, wat er allemaal, om in de trant van Wim Kan te blijven, de revue heeft gepasseerd.

En toch, en toch durf ik even enkele momenten van het afgelopen jaar aan te halen. Momenten, waarvan ik diep onder de indruk was en nog steeds soms moeite heb om het een plaatst te durven geven.

Zo wil ik de aanslag op Peter R. de Vries niet onbespreekbaar laten. Een dergelijk gebeuren had ik tzt wel ooit eens verwacht, maar niet nu. Hetzelfde zal bij u te binnen schieten, vreemd eigenlijk dat laatste woord in deze combinatie van de zin. Het is niet anders. De gebeurtenis op 9 juli 2021 gaat de geschiedenis in als een moment waarop iemand die rechtvaardig was, letterlijk het woord werd ontnomen. Van de ene op het andere moment moest Nederland het zonder Peter R. de Vries doen en dat in lengte van dagen. Onvoorstelbaar, dat vijf schoten zo een gehele maatschappij kunnen treffen. Zijn zoon Royce de Vries zei nadien in een tv uitzending: “ik heb nog dagelijks het gevoel, dat hij zo komt binnenlopen”.

Ook het geklooi met de toeslagenwet mag niet in dit beknopte overzicht achterwege worden gelaten. Onvoorstelbaar, hoe onze overheid, zonder enige emotie, omging met de levens van velen. Je krijgt toch als je de verhalen hieromtrent leest, het idee, dat het qua organisatie niet goed zit met onze landelijke overheid. Helemaal toen medio september 2021 bekend werd, dat het UWV in 2019 aan 1200 personen teveel betaalbaar hebben gesteld en uit goodwill is besloten de ontvangers van de onverschuldigde betalingen finale kwijting te gunnen. Met andere woorden men hoefde het teveel betaald geld, in tegenstelling tot de slachtoffers van de Toeslagen-affaire, niet terug te betalen.

Zoals the good old Wim Kan zo prachtig verwoordde: “ Uithuilen en opnieuw beginnen, snikkend aan de voet van Vader Tijd”. Ik blogde het al eerder, stil blijven staan betekent veelal een stagnatie van de voortgang. Daarom is het verstandig, maar wie bepaalt dat voor je, om de afgelopen periode voor je af te sluiten en je blik te richten op de mogelijkheden die voor je liggen.

Toch zal iets afsluiten nooit voor de volle 100 % kunnen worden gegarandeerd. Met enige durf en lef zou je de achterliggende periode voor jezelf een plaats kunnen geven als een leermoment, dat je moet durven te plaatsen als een bouwsteen voor de toekomst. Ook die toekomst kent een grens en over goed 12 maanden sluit je de toekomst, wat klinkt dat vreemd, ook af. Of moet je het afsluiten niet zien als iets waaraan een einde is verbonden, maar als een tussenstop om even op adem te komen om nadien gewoon verder te gaan.

Denk, dat je het zo zou kunnen zien. Gewoon even een pas op de plaats om bij te kunnen komen van de afgelopen 12 maanden en voorzichtig plannen maken voor de komende periode. Je hebt er ook geen handleiding voor hoe je het wel of niet zou moeten doen. Met elkaar, want Nederland is toch een zeevarende natie, zitten wij allen in hetzelfde schuitje. Gezien de strijdbaarheid, zie onze houding de afgelopen maanden, gaat het ons lukken om van 2022 een mooi jaar te maken.

Daarom wens ik u allen, als bezoeker van deze blogsite, een goed- en voorspoedig 2022.