Afgezien van het gegeven, dat ik de kerstdagen altijd gezellig vind en deze feestdagen zie als een moment om even stil te staan bij de afgelopen tijd, heb ik daar dit jaar moeite mee. Ik kan mij niet permitteren, en waarom zou ik ook, het jaar 2021 een prachtig jaar te noemen. Terugblikkend naar de maanden die achter ons liggen, had ik graag een andere invulling ervan willen zien.

Kommer en kwel regeerden in 2021 bijna volop. Het klinkt allemaal zo pessimistisch, maar durf u, als lezer van deze blog, het geheel dan anders te zien? De kerstgedachte, die bij deze dagen behoren, is door de mutaties van onze jojo maatschappij  duidelijk uit het evenwicht geslagen. Ach, je moet het zien, die bekende tekst, ‘zegt’ dat het leven doorgaat en dat wij verder moeten.

Toch kijk ik en met mij misschien velen, dit jaar anders tegen de kerstdagen aan dan voorgaande jaren. Ik blogde al vaker, dat stilstaan achteruitgang is. Misschien moeten wij juist daarom de kerstdagen dit jaar gaan zien als dagen van bezinning en ondanks de bagger en beperkingen van de afgelopen maanden er toch weer mooie kerstdagen van maken. Hoogstwaarschijnlijk hadden wij deze pokke situatie nodig om te zien, dat tot rust komen en even niet moeten, bijna een must is om anders tegen zaken aan te kijken. Oké het verleden heeft geen toekomst, maar is wel een bouwsteen voor die toekomst. 

Dichteres Cato Elderink   (1871 – 1941) schreef ooit in een van haar gedichten: vertaald in het ABN, algemeen beschaafd Nederlands, “ heb ik ze wel liefgehad, die met mij gingen op het levenspad “. Die vraag mag je jezelf zeker tijdens de kerstdagen stellen. Zie die vraag niet als het afleggen van een verantwoording, maar gewoon voor jezelf als geruststelling of je volgens jou op een correcte manier bent omgegaan met je naasten, vrienden, familie enz. 

Helemaal in het tijdvak vanaf maart 2020 tot op de dag van vandaag werden wij bijna gedwongen om te leven in een survival cultuur. Alle bijna noodzakelijke aspecten van onze dagelijkse beslommeringen werden geblokkeerd door de maatregelen om te kunnen overleven met betrekking tot de gevolgen van de Covid19.

Ondanks het gegeven, dat de banden met je naasten erg belangrijk  zijn, word je toch gedwongen om in eerste instantie eerder aan jezelf te denken en jezelf te beschermen, dan dat je persoonlijk contact kan hebben met je dierbaren. Wij hebben moeten leven in de echte wereld van het overleven.  Even ergens op bezoek gaan en een knuffel geven aan je dierbaren is uit den boze.

Hoe logisch is het, dat je de kerstdagen graag ziet als een rustpunt of zoals ik al blogde, als een moment om terug te durven denken om daarna de blik op de toekomst te richten? Dit alles afgezien van het gegeven, dat niemand weet wat het nieuwe tijdvak voor ons in petto zal hebben. Belangrijk is het om de durf te hebben om door te willen gaan. Klinkt allemaal mooi, maar terwijl ik dit blog, realiseer ik mij terdege, dat je ook geen andere keuze hebt. Je kunt niet terug gaan, want alles gaat verder en je moet, of het je aanstaat of niet, verder. Hedy Lester zong ooit: ‘de malle molen van het leven”. Je zit in die flow en moet meedraaien of het leuk is of niet, om verder te komen. Niemand vond het prettig om tijdens de Covid19 crisis , afgezien wat je ervan vindt, in die molen van het leven te zitten. Toch was het zitten in deze figuurlijk molen gratis, terwijl je werd wel gedwongen om mee te moeten draaien.

Laten wij eerlijk zijn, het was geen pretje, maar afgezien van de elementen van de crisis hebben wij, om in het jargon van de kermis te blijven, onze draai gevonden met alle aanpassingen die op advies zijn aangegeven. Wij hebben het ondergaan en het is ons op zekere hoogte gelukt om ermee te kunnen leven, omdat het niet anders kan.

En nu….. nu staan wij voor de feestdagen die kerst heten. De kerstboom zal in menig huis zijn aanwezigheid opeisen en, voor zover mogelijk en het van ‘overheidswege zou zijn toegestaan’, scheren wij ons op 1^e en / of 2^e kerstdag om de kerstdis. En plotseling respecteert iedereen de Christelijke feestdagen als hun dag.  Youngman (1909-1998) een Amerikaans stand-upcomedian zei eens: “Ik wilde een keer atheïst worden, maar ik gaf het op – ze hebben geen feestdagen.” Zo zie je maar weer, dat feestdagen verbroederen en iedereen, ‘je gelooft (het) of niet, is welkom om even tot rust te komen.

Wat zit onze maatschappij in feite toch heerlijk onbegrijpelijk in elkaar. Bijna durfde ik te bloggen, je moet het zien, maar die weergave van het geheel wordt ook zo eentonig.

Goede Kerst(dagen) gewenst iedereen.