Heeft u er wel eens bij stilgestaan hoeveel gebeurtenissen op een dag je moet accepteren? Sommige zijn minder prettig dan andere, maar je moet het wel ondergaan. Een Engels cartoonist  vertaalde accepteren ooit eens als:  << Ik heb geleerd om geboorte en dood te accepteren… maar soms maak ik nog steeds zorgen over wat er tussenin ligt. >> Eerlijkheidshalve moet ik toegeven, mij wel in zijn verklaring te kunnen vinden. Zelfs over de periode tussen de geboorte en de dood, heb je van doen met accepteren of toch is het ondergaan van iets, dat moeilijk te accepteren is.

Een woorden collectie zegt dat het woord accepteren staat voor: aannemen. Blijft echter de vraag of je alles maar moet accepteren, dat je overkomt. Denk dat je er ook anders tegen aan mag kijken. Er tegen aan mag kijken vanuit je eigen mening. Dat het je overkomt, dat kun je veelal niet voorkomen. Daarom is accepteren nauw verbonden hoe je ermee om gaat of zelfs hebt leren mee om te gaan. Kijk maar naar de situatie met betrekking tot de aanslag op Peter R. de Vries. Zoiets kun je toch niet accepteren, maar je ontkomt er ook niet aan en het zal een plaats moeten krijgen.

Je mag bloggen, dat accepteren en aannemen of ondergaan nauw met elkaar zijn verbonden. Klopt die combinatie dan nog wel? Ik heb tijdens het samenstellen van deze tekst steeds meer de neiging om te vinden, dat wat je meemaakt niet te hoeft te accepteren, ondanks het gegeven, dat je het meemaakt. Hoe moet ik dat accepteren dan zien?

Nu ik de tekst teruglees, zoals ik meestal tijdens het bloggen doe, vraag ik mijzelf af hoe ik bij het onderwerp accepteren terecht ben gekomen. Denk dat niet door de  Corona, zoals alles de schuld ervan krijgt, maar dat de aanslag op Peter R. de Vries hier schuldig aan is. Hoe kun je nu zoiets accepteren of stellen, dat het is zoals het is.

Bij het antwoord geven op dat laatste, het is zoals het is, leg je jezelf dan neer bij het gegeven van de aanslag? Oh ja, natuurlijk kun je bloggen, ‘hij heeft er zelf omgevraagd, maar dan is het geheel nog niet te accepteren. Peter wist waar hij voor stond en hij wist wat hem tzt te wachten stond, laten wij daar duidelijk over zijn. Maar dan nog is hetgeen heeft plaatsgevonden niet acceptabel in de trant van zo is het gebeurd. Voor hem waren de feiten duidelijk, geen beveiliging, want dat kan voor andere problemen zorgen en daar zat hij niet op te wachten.

Moeilijk heb ik het met de keuze van het (on)begrip accepteren. Wat ik acceptabel vind, los van de aanslag op Peter, zal menigeen er een ander etiket opplakken. Cirkel ik dan rond met mijn gedachten en probeer ik duidelijk te maken, iets wat je ondergaat, dat je dat niet moet zien als iets dat je dan maar zonder meer moet accepteren? Het kan zijn, dat je iets meemaakt, waar je enorme moeite mee hebt. Het blijft bemerk ik een vraagstuk, waar je direct geen antwoord bij kunt plaatsen, omdat een situatie voor iedereen weer als anders wordt ervaren. Blijft de inmiddels gestelde vraag, kun je dan wel spreken van accepteren. Een goede kennis van mij, je weet wel, die toeverlaat van mij, geeft ook geen duidelijkheid. Moet je die uitleg dan accepteren of ondergaan of zijn de kaarten, zoals ik veelal blog, ook hierbij anders geschut. Het blijft een moeilijk punt van discussie.

Zou het ook zo kunnen zijn, dat wij het accepteren maar moeten ondergaan als iets dat onoverkomelijk is en dat regelmatig op onze weg komt. Iets, in welke vorm dan ook, dat wij niet kunnen vermijden.

Als die stelling zo is, zoals ik blog, dan kunnen wij aannemen, dat wij er niets aan kunnen verhelpen en moeten proberen hetgeen dat op onze weg komt, maar moeten aannemen, dat het zo is en moeten proberen om het een plaats te geven.

Zoals geblogd, overkomen ons dergelijke situaties dagelijks. Zelfs de mogelijkheid om die verrassende, zowel prettig als minder prettige situaties, moeten wij helaas allen ondergaan. Dat ons dergelijke situaties overkomen, dat gegeven moeten wij accepteren.

Vreemd eigenlijk, zonder dat wij er dagelijks bij stilstaan slikken wij, figuurlijk bedoeld natuurlijk, dagelijks situaties die wij als iets zien, dat ons overkomt, hoe je het wendt of keert. Iedereen van ons overkomt zoiets en iedereen van ons heeft zich aangeleerd er op zijn of haar manier mee om te gaan of er op zijn of haar manier er een draai aan te geven, zodat het voorval niet blijft hangen.

Moeilijk? Denk het niet, denk ook dat het een kwestie van ervaring is om in te zien of het een algemeen voorval is of iets persoonlijks. Leer het te accepteren.