Zangeres Tina Turner zei ooit eens over leeftijd: “Ik ben op een leeftijd gekomen dat ik eerst mijn gebit en gehoorapparaat nodig heb om te vragen waar mijn bril ligt.” Zonder dat wij het dagelijks door hebben, bepaalt onze leeftijd het stappenplan voor de toekomst. Wat is nu leeftijd, welke waarde hechten wij daar aan? Leeftijd is, volgens de woordencollectie van de Dikke van Dale: << het aantal jaren, dat men heeft geleefd >>. Als alles redelijk functioneert, wat is er dan vreemd aan leeftijd? Een mens is al eeuwenlang hetzelfde, er treedt misschien wat slijtage op, maar het ontwerp is niet verouderd.

Zonder dat wij er invloed op hebben, uitzonderingen bevestigen de regel weer, bepaalt onze leeftijd, de weergave van het aantal jaren in cijfers, de koers van het stappenplan voor later, dat wij toekomst mogen noemen. Natuurlijk heeft elk levend wezen dat op deze aardkloot rondhuppelt ergens een eigen mening, maar los van dat alles geeft onze leeftijd ons rechten en plichten. Moeilijk, nee hoor, want het is in de loop der jaren zo gegroeid. Leeftijd en stappenplan, of hoe je het noemen wilt, staan zeer zeker niet los van elkaar.

Zo wordt al bepaald, zonder dat wij  als burger in de maatschappij hier daarop direct inspraak hebben gehad, dat je op vier jarige leeftijd de schooldeuren voor je openzwaaien. Vanaf deze jeugdige leeftijd wordt de jonge wereldburger deelgenoot van die grote maatschappij met al die regeltjes en verplichtingen. Je zou voorzichtig kunnen zeggen, dat het vierjarige persoontje vanaf die leeftijd en op het moment dat de schooldeuren opengaan,  start met zijn of haar vorming voor later. Je kunt ook bloggen, zonder de leeftijdsgrens van 4 jaar was deze stap niet uitgevoerd.

Het begin van het stappenplan heeft een start gemaakt. Zonder schoolincidenten, als zitten blijven, is de volgende stap, dat over 8 jaar de basisschool wordt verlaten voor een volgende fase in de vorming van de persoonlijkheid. Met andere woorden als je de basisschool doorloopt ben je al 8 jaar onderdeel van een stappenplan.

Het is daarom ook belangrijk om de voortgang in ons stappenplan wel overwogen te accepteren en te durven genieten van de verschillende onderdelen. En laten wij eerlijk zijn, je ontkomt er niet aan en waarom zul je eraan willen ontkomen. Elke leeftijdsfase kent haar charmes.

Met andere woorden als wij bijvoorbeeld als volgende stap ons bewijs van rijvaardigheid op de leeftijd van 15 jaar zouden willen halen, ben je verplicht door regels om te moeten wachten totdat je leeftijd toestemming geeft aan het stappenplan, 18 jaar, om het rijbewijs te mogen halen.

Daarom blijft onze leeftijd, ongeacht hoe jong of hoe oud wij zijn, gekoppeld aan onze plannen voor de toekomst. Ondanks de vrijheid die wij in Nederland kennen, worden wij doorlopend geconfronteerd met de richtlijnen van leeftijd en stappenplan.

Zo zal je als jeugdige met verloop van tijd jezelf gaan realiseren, dat de jeugdjaren als verleden kunnen worden beschouwd en dat de tijd aanbreekt, dat je volwassen bent of gaat denken het te zijn. Helaas, ook die vlieger gaat niet zomaar op. Binnen onze wetgeving is vastgesteld, ook al heeft iemand de gevoelens eerder volwassen te zijn dan wettelijk is bepaald, dat volgens artikel 488 van het Burgerlijk Wetboek is vastgesteld, dat men zijn of haar meerderjarigheid, wij zeggen volwassen zijn, van kracht is op 18-jarige leeftijd. Op die leeftijd is men bekwaam tot alle handelingen van het burgerlijk leven. De wet van 19 januari 1990 verlaagde de leeftijd van 21 jaar naar 18 jaar. Bijna durf ik te bloggen: “en dat is dan ook weer geregeld”.

Als je de tekst goed bekijkt, dan zit ik al op ruim 600 woorden van de 799 van een normale blog en qua leeftijd zit ik  over de helft van een tijdsduur van iemand. De komende jaren zijn in eerste instantie  vrij binnen de reeks van het stappenplan waaraan je leeftijd is gebonden. Ik noteer voor mijzelf, als ik dit blog, 72 jaar.  Het is wennen, maar ook genieten om in deze fase  actief te zijn.

De reeks verplichtingen waaraan je moet voldoen, loopt ten einde. De bekende Chinese filosoof Confusius schreef: << Men moet zich in de jeugd een stok snijden, zodat men er in de ouderdom op leunen kan >>. De figuurlijke basis van zo’n stok kan men de ervaring noemen die in de loop der jaren is opgedaan.

Het is bekend, dat leeftijd geen grens moet zijn om te investeren in jezelf. Leeftijd zie ik daarom slechts als een combinatie van cijfers, die krom gezegd, is gekoppeld aan je Burger Service Nummer. De leidraad, de handleiding hoe het verder moet, wordt automatisch ingevuld. Onverschillig welke combinatie je leeftijd mocht aangeven, hecht er zelf geen waarde aan en doe gewoon je ding en geniet van het mogen doen.