In onze maatschappij kennen wij diverse stromingen die wij gemakshalve verkeer zijn gaan noemen. Zo heb je snelverkeer, vrachtverkeer, langzaam verkeer maar ook betalingsverkeer.  Verkeer staat voor: omgang in de persoonlijke of zakelijke sfeer. Waar de laatste tijd steeds vaker verkeersregelaars alles in goede banen proberen te begeleiden, kent het betalingsverkeer die luxe niet.  Denk dat daarom binnen het betalingsverkeer er daarom zoveel onjuiste “landingen” plaatsvinden, waardoor er bedragen onverschuldigd op daarvoor niet bestemde bankrekeningen terecht komen.

Binnen mijn dienstverband bij een landelijke uitkeringsfabriek (1980- 2005) kwam het wel “eens” voor, dat door toedoen van omstandigheden een betaling op een onjuiste bankrekening terecht kwam. Ach waar mensen werken, worden fouten gemaakt en het woord verkeersregelaar was nog niet in beeld.

Een ‘ te aardige’ mevrouw had bij “ de fabriek “ een aanvraag ingediend voor een bedrag ten bedrage van € 15.000,00. Ondanks het gegeven, dat zij nog geen bevestiging van de aanvraag had ontvangen, werd er enkele weken later een soortgelijk bedrag op  haar rekening gestort. De betaling bleek echter niet voor haar bestemd te zijn. Als invorderaar nam ik contact met haar op en verzocht haar het bedrag terug te betalen. Toen bleek dat zij niet blij was met mijn verzoek, heb ik haar verzocht om in een persoonlijk gesprek een en ander uit te leggen.

Het gesprek, dat volgde verliep in eerste instantie minder prettig. Zij  was van mening, dat zij recht had op het ontvangen bedrag. Toen ik haar vroeg om de officiële bevestiging, dat haar aanvraag was toegezegd, bleef het stil. Mijn volgende stap in het plan van aanpak was: “dan betaalt u het bedrag maar terug”. Het werd stil en de persoon tegenover mij begon onrustig te worden. Met een “eh, dat zal moeilijk gaan”, begon zij, “want ik heb de helft aan mijn vriendin geleend”. In volle verbazing hoorde ik haar relaas aan en vond het onterecht om een aanvraag te doen op een toelage en dan 50 % aan een vriendin te lenen. Logisch, dat ik erop liet volgen: “dan vraagt u de vriendin maar om haar deel terug te storten”. Wederom werd het stil en ik zag de ogen van mijn gesprekspartner vochtig worden en even later rolde er dikke tranen over haar wangen. Al snikkend reageerde zij: “mijn vriendin is er met mijn man vandoor”. Vreemd, dat je ondanks dat Nederlands mijn taal is, dat je dan in eerste instantie dergelijke uitspraken niet begrijpt. Langzaam landde ik weer in de realiteit en voorzichtig probeerde ik grip op de situatie te krijgen. Naast grip probeerde ik ook begrip voor de situatie voor de hevig snikkende goedheid tegenover mij te krijgen. Ach ze kon haar verhaal even kwijt.

Het voorval vond plaats ergens in oktober / november 2005. Op 1 december 2005 ging ik in  de vut en beschouwde het voorval als een goede afsluiting van mijn  dienstverband. Natuurlijk is elk bedrag, dat op uw bankrekening wordt gestort acceptabel en feite mooi meegenomen. De medaille heeft een keerzijde. Wettelijk gezien moet er aan elke overschrijving een grondslag zitten. Ergens moet een reden zijn terug te vinden, die aangeeft, dat de betaling een basis heeft. In het Burgerlijk Wetboek, artikel 203 van het 6^e boek, staat beschreven wat men kenmerkt als een onverschuldigde betaling. Je kunt onverschuldigd vertalen in eenvoudige taal als een betaling aan iemand waaraan niet betaald zou mogen worden, omdat de betaler niet verplicht is aan de persoon in kwestie geld over te schijven. Kort door de bocht genomen, zegt men gemakshalve: de betaling of overschrijving is onjuist. De actie die nadien moet plaatsvinden om de betaling naar de ontvanger te incasseren, mag als een uitdaging worden gezien.

In een andere situatie van een onverschuldigde betaling had iemand, voor het onverschuldigd ontvangen van  een bedrag van fl. 12.000,00 een paard gekocht. Voor de ontvanger van het bedrag ging een wens in vervulling.  Deze keer ging het terugbetalen iets minder soepel. Na te hebben voorgesteld, om dan maar beslag te leggen op het paard kwam er schot in de afwikkeling. In deze actie om  het geld terug te krijgen was emotie bij de tegenpartij een heikel punt van aandacht. De opmerking van: “ja, maar ik ben aan het paard gehecht”, waarop ik reageerde met: “en ik aan het geld”, ging men overstag. Met moeite werd het bedrag terugbetaald.

Het zal je maar gebeuren, dat je bankrekening plotseling bezoek krijgt van een aanzienlijk bedrag, dat niet voor je bestemd is. Ondanks, dat je het bedrag bezit, is het verstandig jezelf ervan te overtuigen of je ook de eigenaar van het bedrag mag worden genoemd. Eerlijkheid duurt het langst en ter voorkoming van ellende is het correct bij de betaler even navraag te doen. Krijgen is leuk, maar of je het ook houden mag?