De Engelse comedy serie:  < Keeping Up Appearances >  in ons land bekend als                        “ Schone Schijn ” met Hyacinth Bucket, – the Lady of the house speaking -, geeft in alle facetten  aan, dat voor velen in onze maatschappij het presenteren van zichzelf niet meer is dan een zeepbel die spoedig verleden tijd wordt. Wat schiet je nu op met  die kale drukte die geen enkele functie herbergt. Kijk maar eens om je heen hoeveel mensen lijden aan een lichte- of misschien wel verkapte vorm van hoogmoedswaanzin.

Misschien is het logisch, ja hoor, daar gaan wij weer, om het geheel te relativeren. Als je het nu goed bekijkt, komt elk mens dagelijks uit zijn of haar kleedkamer ( lees slaapkamer ) en na het vaste ochtendritueel van wassen en ontbijten, mag men verder de rol of functie in deze maatschappij vervullen. Zonder tekst te moeten leren voor je dagelijkse rollenspel  word je losgelaten om je ding te gaan doen.

Elk mens vormt zich buiten zijn of haar kleedkamer naar de opdracht die men vervult. Bij thuiskomst mag je stellen, dat de pauze binnen het kader van  ‘ toneelspelen ‘ is aangebroken en wordt er van je verwacht, dat je de rol ‘even nu niet’ mag spelen. Binnen de muren van je priveleven vervul je een andere rol dan buiten de deur. Toch is in het algemeen de functie die je speelt belangrijk.

Zo heb ik ooit eens tijdens mijn “journalistje spelen” een bezoek gebracht aan een in het oog springend perceel aan een invalsweg in Enschede. Diverse personen hadden mij gevraagd wat gebeurt er in dat voormalige perceel van een huisarts. Vragen staat vrij, met andere woorden een afspraak gemaakt en op een avond bij het genoemde perceel op bezoek gegaan. Toen de eigenaar mij de vraag stelde: “en wat dacht u wat hier was gevestigd “ en ik antwoordde: ” een bordeel “, kon ik na dit antwoord nog snel mijn laatste slok koffie naar binnenwerken en werd ik uit het perceel verwijderd. Als je dan nadien verder speurt, was de eigenaar beheerder van een immense zeepbel en schijnbaar voor de buitenwacht verplicht zich beter voor te doen dan de  feitelijke realiteit. Moest er wel om lachen, toen de eindredacteur mij enkele dagen later belde met de mededeling, dat er een klacht tegen mij was ingediend, omdat ik witte sokken had gedragen tijdens het interview.

Waarom doen veel personen zich beter voor en houden zij de schijn op om beter voor de dag te komen dan de werkelijkheid aangeeft? Zo heb ik enorme moeite personen met het etiket BN-er, die zich in allerlei bochten wringen om toch maar een mening te kunnen ventileren. Zij proberen zich een wereld eigen te maken die is gestoeld op schijn. Ze kunnen zo figureren in de genoemde Engelse tv comedy.

Vreemd dat sommigen zich beter voordoen dan zij in werkelijkheid zijn? Moet dit alles nu worden gezien met raakvlakken richting faalangst in combinatie met de angst om imagoverlies? Weet bijna zeker, dat dergelijke personen zich, misschien onbewust, tekort doen. Ook zij moeten ademhalen en gebruikmaken van het toilet en ook zij verlaten dagelijkse hun “ kleedkamer “ om op te treden in het theater dat onze wereld heet.

Taalvirtuoos, de Dikke van Dale, zegt over faalangst: < vrees om tekort te schieten >. Begrijp ik dan goed, dat met een schijnvertoning, je beter voordoen dan de werkelijkheid,  het tekort van je  ‘imago’ kan worden aangevuld? Als de betrokkenen hun imago hiervoor gebruiken, is de situatie nog erger dan ik had verwacht.” Doe normaal “ zeiden mijn ouders vroeger. Denk dat die richtlijn een goede basis is geweest. Je zal maar dagelijks zo’n “ bijrol ” moeten spelen.

De opmerking  <  schijn bedriegt >  is natuurlijk gebaseerd op de realiteit. Een bekend schaatser van de nationale schaatsploeg kreeg enige tijd geleden, nadat hij het contract had ondertekend te horen, dat hij recht had op een zware bolide van Zweedse fabricaat. In alle bescheidenheid heeft de goede man bedankt voor die eer. Hij had niets aan die schijnwereld met dure bolides en zijn Peugeot uit 1996 reed nog goed. Zijn teamgenoten waren verbaasd over zijn standpunt. “ Ik heb niets met schijn ”, verklaarde de sportman zijn standpunt, “ ik besteed mijn geld liever aan de fysio dan een dure bolide ”.

Een  kennis van mij, die in Amsterdam een stomerij runde, kreeg eens een bekende tv persoonlijkheid in de winkel. Die “ BNN-er “ dacht voor haar beurt te kunnen gaan en liet merken dat zij “ beroemd “ was.  Haar werd te kennen gegeven haar beurt af te wachten. Toen zij aan de beurt was, zei de eigenaar: “en hoe is uw naam “. Dergelijke summiere terechtwijzingen helpen sommigen weer met de voetjes op de aarde te staan.