In onze hectische wereld staat één ding als een paal boven water. Één ding is zeker, dat alles onzeker is. Toch zijn er stromingen binnen onze maatschappij, die waarde hechten aan het geloven van verwachtingen en dit alles in de reeks van geloof hoop en liefde. Onder het genot van een kop koffie zat ik in mijn werkkamer weg te zwijmelen over het feit, dat veel mensen op zoek zijn naar houvast. Wat is nu houvast?  Houvast is, waaraan je je vast kunt houden of vertrouwen in kunt hebben. Uit die reeks overpeinzingen, kwam de kopregel tevoorschijn, “ onzekerheid als strohalm ”.

Mijn vaste steun en toeverlaat op het terrein van betekenissen van woorden, de Dikke van Dale, gaf geen duidelijke tekst en uitleg. De eerste weergave van het woord geloven, werd gegeven in een zin als “ het vertrouwen hebben in de waarheid van iets ”. Bijna kwam ik in een fase terecht, dat het mij aan durf en moed ontbrak om verder te bloggen. Vertrouwen hebben in de waarheid van iets. Moeilijk om vertrouwen te hebben in een waarheid. Wie zegt, dat de gesuggereerde waarheid ook op waarheid is gestoeld? Daarom huiverde ik het woord waarheid te koppelen aan geloven. Geloven kan ook slaan op het begrip verwachten. Ik geloof, bijvoorbeeld, of ik verwacht, dat iemand de toegezegde afspraak nakomt.

Afgelopen week hoorde ik een uitspraak over het onderwerp geloven, gekoppeld aan onzekerheid: “als men horizontaal ligt, denkt men vaak vertikaal.” Die situatie kan ik onderstrepen. In bed, los van allerlei andere suggestieve gedachten, kan ik mij een situatie voorstellen, dat terwijl je horizontaal ligt, je jezelf kunt gaan afvragen: ‘en hoe nu verder ‘. In de nacht toen ik mijn herseninfarct kreeg, ben ik zeer zeker met mijzelf in gesprek geweest, niet prettig en zeer confronterend. In de trant van deze blog durf ik dan nu de vraag te stellen: “aan wie stelde ik dan die vragen”. Stel dat ik die vragen op mijzelf afvuurde, dan was ik daar niets mee opgeschoten. Ik wist het toch allemaal zo goed en mij zou, ondanks mijn harde werken, toch niets kunnen overkomen?” De waarheid die nacht, misschien wel de waarheid hebben in iets, was hard. Dan is het toch logisch, dat je die waarheid, gebaseerd op onzekerheden, durft te zien als een strohalm?

Het maakt ook in feite weinig of niets uit hoe je tegen het geloven aankijkt. Geloven schijnt nauwe banden te hebben met verwachten. Elk menselijk individu heeft ergens een verwachting, een soort hoop, dat een bepaalde situatie voor hem of haar zal verlopen zoals wordt verwacht. Denk ook dat je niemand kunt verplichten om te geloven in meest brede zin van het woord. Men moet dat aan iemands eigen inzicht overlaten. Niemand kan iemand zeggen hoe hij of zij iets moet geloven.

Ik durf het altijd te vergelijken met een sprookje. Als je een aantal personen een sprookje laat navertellen, zal de basis van het verhaal op hetzelfde neerkomen, alleen de woordkeuze en de manier waarop het verteld wordt, zal verschillend zijn. Zo is dat nu ook met het geloven in of vertrouwen hebben in iemand of misschien wel in de onzekerheid.

Bekend is het dat er een aantal personen op deze aardkloot zijn, die dwars zijn van het doen geloven in iets. Onduidelijk is of die personen ook geen verwachting hebben in een komende gebeurtenis. Ik ben ook zo vrij om te stellen, als je helemaal nergens in gelooft en niets met de betekenis van het Geloof moet hebben, kun je beter op de Christelijke feestdagen gewoon doorwerken. Paasdagen, Pinksteren en het Kerstgebeuren gunnen ons twee vrije dagen en zelfs Hemelvaartsdag wordt door menigeen gewaardeerd.

Geloven in, blijft een heikel onderwerp. Wel vind ik het belangrijk respect te tonen voor personen die het geloven in iets belangrijk vinden. Oh ja, en dan krijg je natuurlijk de bekende vraagstelling: “en als er dan iets is, die alles regelt, waarom is er dan zoveel ellende in de wereld”. Het is natuurlijk altijd gemakkelijk als het even niet meezit om een derde, die de minder prettige situatie niet heeft veroorzaakt, daarvan de schuld te geven. Denk daarom ook, dat geloven niet vergeleken mag en kan worden met een bezoek aan een supermarkt. Dit alles in de trant van: “ik haal wat ik nodig heb en dan is dat ook weer geregeld”. De kaarten zijn anders geschut. Onheil en andere minder prettige zaken onstaan niet doordat de ‘toezichthouder’ even de andere kant op keek.

Geloven heeft nauwe banden met het vertrouwen hebben in. Vertrouwen hebben in het gegeven, dat het ooit weer goed komt. Die onzekerheid en hoop op vertrouwen mag worden worden gezien als een strohalm waar steun in gevonden mag worden. Je moet erin geloven en je moet het zien.