Het is al regelmatig door mij geblogd,  een koe is een beest, maar lang niet alle beesten kun je koeien noemen. Het valt mij steeds meer en vaker op, dat wij in een wereld leven die bijna niet meer te vergelijken is met de wereld van een aantal jaren terug. Door veel agressieve acties kom je in deze klo.. (juiste aantal puntjes)  wereld al snel bij een verharde wereld uit. Velen hebben  de laatste jaren de verhardheid  van deze  wereld zelf mogen ondervinden. Sinds de nacht van 13 september 1997, de nacht waarin Meindert Tjoelker zich mocht noteren als eerste slachtoffer van zinloos geweld, is  zinloos geweld helaas vaker een  terugkerend  onderwerp van gesprek geworden. Wekelijks staan de kranten er vol van.

Je kunt je bijna als normale burger, maar wie zegt, wat nog normaal is, het leven niet aan je voorbij laten gaan zonder te worden geconfronteerd met weer een actie door personen, die zich zo nodig moeten laten gelden. Het valt mij op, dat de leeftijd van de personen, die een agressieve daad uitvoeren, steeds lager wordt. Het komt steeds vaker voor, dat, mag ik het bloggen, dat snotneuzen van 12 of 13 jaar bewapend de straat opgaan om zich agressief te gedragen. Heeft die groep dan verder niets te doen? Ik vraag mij  af: “heb ik iets gemist, of is dat normaal in deze zoals ik al blogde, klo.. wereld”. De daarbij behorende vraag luidt: “is er dan geen ouderlijk gezag” die op afstand een oogje in het zeil houdt?

Het zal de nieuwe tijd zijn, maar  dit gaat met verloop van tijd de verkeerde kant op. Wij hebben een overheid die van bovenaf haar preventieve taak zou moeten handhaven. Wat heb je dan een aan bewindsman, die alleen maar zegt: “Ja, daar moet wel iets aan worden gedaan. Zo kan het echt niet langer “. Nogmaals wat heb je dan aan een minister die alleen maar praat en in feite niets zegt en het af laat weten om iets te doen? Het nadeel van deze manier van handelen inzake agressie kent een keerzijde. Zolang de overheid niet ingrijpt met dwingende maatregelen, zal de uitvoerder van een agressieve daad zich gesteund voelen. Bijna kun je stellen, dat er gesuggereerd zou kunnen worden, “geen bericht goed bericht, wij kunnen doorgaan met het schoppen van rellen, want de overheid doet toch niets”.

Het is bijna met een overtuigende zekerheid vast te stellen, dat de machthebbers binnen de overheid zware concurrentie hebben gekregen van die andere personen, die denken macht te hebben door zich agressief op te stellen. Wie heeft nu nog macht in ons land volgens de richtlijnen van het woord macht. Wat zegt mijn toeverlaat binnen de Nederlandse taal, de Dikke van Dale, over het woord macht? Bijna onvoorstelbaar, dat de handleiding van de Nederlandse taal het woord macht omschrijft als: Macht is het vermogen van personen of groepen om andere personen, groepen of zaken de wil op te leggen, eventueel tegen de wensen of belangen van die anderen in. Leuk omschreven, maar als je deze tekst en uitleg leest, durf ik daaraan direct het woord onmacht te koppelen. Het is toch schrikaanjagend om te moeten ervaren welke betekenis men aan het woord macht toekent.

Mag het dan zo zijn, kom maar op met uw reactie, < zie onderaan de blog > dat een dergelijke tekst en uitleg van het woord macht de gelegenheid biedt of misschien wel schept om door middel van een wapentuig ( ik bedoel niet de personen )  geweld uit te oefenen? Daarom is het van groot belang, dat de regels in het kader van de handhaving strakker en vooral strenger worden. Ach ja, ik hoop het nog mee te maken.

Ergens heb ik het stille vertrouwen, dat het ooit weer de goede kant op zal gaan. Beangstigend vind ik het, dat zogenaamde deskundigen via de media laten weten, dat hard aanpakken van de relschoppers geen optie is. Waar deze deskundigen hun studie hebben gevolgd is voor mij een vraag. Personen die zich deskundig durven te noemen en met dergelijke adviezen komen, zijn in mijn ogen ondeskundig.

Je zal maar in de dienstverlening zitten, als politie, ambulance enz, om dagelijkse met dergelijke situaties van onmacht te moeten worden geconfronteerd. Leuk met  al die stuurlui die op de wal staan. 

De oplossing van deze geweldstendens is niet 1-2-3 gevonden. Handhaven en praten met de relschoppers zou een optie kunnen zijn om duidelijkheid te kunnen krijgen in het waarom. Het is ook gevaarlijk om een bepaalde groepering uitsluitend als dadergroep aan te wijzen. Belangrijk is naast het gegeven, dat er moet worden gehandhaafd men een duidelijk beeld krijgt waarom zinloos geweld met als oorzaak het korte lontje steeds vaker voorkomt.  Blij dat bij 112 nog steeds elke seconde telt.