U kent het verhaal van die twee mannen, die elkaar tegenkomen bij de Klaagmuur? De Klaagmuur staat in het oude deel van de stad Jeruzalem. Veel mensen denken, dat de Klaagmuur zijn naam dankt aan het feit, dat je er terecht kunt met al je klachten. Dat is een misverstand. Nadat in het jaar 70 na Christus de tweede tempel werd verwoest, kwamen veel Joden samen bij de enige muur van het Tempelcomplex die nog overeind stond: de westelijke muur van het plateau waarop de tempel was gebouwd. Vanwege het rouwen om de verwoesting van de tempel, werd de muur door niet-joden al gekscherend “de Klaagmuur” genoemd. Bij die betreffende muur komen twee oude bekenden elkaar tegen. Zegt de één tegen de ander, “hoe is het met je?” Antwoord de aangesprokene: “wel goed, ik heb niets te klagen”. Bij geen uitdaging meer hebben in je leven, dan heb je tijd om roodzand aan elkaar te knopen.

Dat verhaal of anekdote was voor mij aanleiding een blog te gaan schrijven over het feit, als men geen uitdaging meer heeft en niets te klagen heeft. Een oud collega zei regelmatig, als hij niets te doen had: “Ik denk dat ik maar roodzand aan elkaar ga knopen”. In deze, zoals ik altijd blog, hectische wereld, zullen velen de tijd moeten doden met het aan elkaar knopen van roodzand. Regelmatig ontmoet je personen in je naaste omgeving, die het leven niet meer zien als uitdading.

Wat is nu de drive in ons leven, die ook wel uitdaging kan worden genoemd? Vriend en toeverlaat, die mij veelal ondersteunt met tekst en uitleg, de Dikke van Dale, zegt over uitdaging: <<iets dat inspireert, omdat het moeilijk is >> Zo, dat is er uit. Die dikke van Dale durft en doet een poging ons wakker te schudden. Iets dat inspireert, omdat het moeilijk is. Duidelijk, maar wat moet ons dan inspireren? Moet je dan op zoek naar iets dat moeilijk is, om je daaraan te binden om het te doen? Denk dat velen, omdat het moeilijk is, het juist uit de weg gaan. Dat uit de weg gaan, verlaagt toch ook de inspiratie? Laten wij het filosofisch denken maar aan die ander over.

Je zal maar en dat geldt voor velen op deze aardkloot, dagelijks de uitdaging missen om te kunnen en tevens te mogen genieten van de geneugten van het leven. Ja, dan heb je een groot probleem. Geen uitdaging meer hebben, lijkt mij geen pretje. Dan kun je, wat dacht u, beter roodzand aan elkaar knopen. Je hebt dan een doel, om het voor elkaar te krijgen. Niemand zal het lukken om die klus te klaren, maar je bent bezig. Oké je bent bezig met nutteloze zaken als voorbereiding op iets, dat vraagt om inspiratie.

Is deze wereld, de maatschappij in zijn algemeenheid, zo veranderd, ten opzichte van vroeger, toen men moeite had om het hoofd boven water te houden? Of wordt het ons in deze huidige maatschappij zo gemakkelijk gemaakt, dat geïnspireerd raken ons wordt ontnomen? Door de mogelijkheden op het gebied van ondersteuning in welke vorm dan ook, kun je het gevoel krijgen, dat het niet meer hoeft, want het wordt allemaal voor je gedaan.

Een volk dat leeft, werkt aan haar toekomst. Een keerzijde in de blog. Met andere woorden, als je niet geïnspireerd bent, leef je niet echt? Je maakt niets meer mee en je denkt niet aan je toekomst? Daar zit wat in. Daarom ben ik onder de indruk, en velen met mij, van personen die iets durven te ondernemen en die geen tijd hebben om roodzand aan elkaar te knopen. Die activiteit laat men aan derden over die het leven niet zien als uitdaging. Ondanks dat wij allen wel eens een periode kennen, waar de inspiratie iets minder is, zullen wij als aardklootbewoner, verder moeten. Ik weet zeker, dat er in de wereld op het terrein van inspiratie er nog bergen werk op ons ligt te wachten.

Ach je moet het zien. Deze woorden koos ik voor de domeinnaam van deze blogsite om geïnspireerd te blijven. Actief willen blijven in een hectische wereld is zelfs al een uitdaging te noemen. Het voordeel is, dat niemand je dat verplicht, maar het is nu eenmaal zo, los van elke dwangmatigheid.

In een groot orkest zat een muzikant met een triangel zonder uitdaging, naast een trompettist en dacht: “wat stel ik qua geluid nu nog voor”. De goede man besloot daarom als het zijn beurt zou zijn om geluid te maken zich stil te houden. Toen zijn geluid uitbleef, gaf de dirigent aan niet blij te zijn met dat stille moment. Zelfs als je geluid niets voorstelt, kan je aanwezigheid een functie hebben.