Het schijnt dat in een mensenleven alles steeds sneller lijkt te gaan. Voor je het weet ben je op leeftijd en voor je het weet ben je de laatste reis, die je gaat maken, aan het voorbereiden. Het leven is het leven en niets meer en zeker niets minder, dacht ik altijd. Toch heeft het leven nog meer te bieden, dan menigeen durft te vermoeden. Het leven, duurt niet even, maar is op dit moment, in mijn optiek, een oneindig gebeuren dat je beleeft. Toen ik, ruim een jaar geleden, door een herseninfarct werd getroffen, stond, zoals verwacht, mijn leven even stil. In de nacht van 17 augustus heb ik een gesprek met mijzelf gehad. Niet leuk, kan ik mij herinneren en zeker confronterend. Je gaat afspraken maken met jezelf en probeert er een andere draai aan te geven dan je gewend was. Ik kreeg het gevoel nog iets goed te kunnen maken, dat door mij was verwaarloosd.

Nu ruim een jaar later durf ik terug te kijken naar de periode vanaf 18 augustus 2019 en ik voel mij gelukkiger dan ooit. Daarom komt het bij veel mensen ook vreemd over, dat ik durf te zeggen: ‘dat ik blij ben, dat ik getroffen ben door een herseninfarct, maar dat ik het niet fijn vind”. Het krijgen  van een herseninfarct heeft mij de ogen geopend.  Dit alles met steun van de preventieve gedachte, als ik niet was getroffen door het herseninfarct, ik door was gegaan en misschien op een later tijdstip wel had moeten informeren wat de prijs van een scootmobiel is. Dat leed is mij bespaart gebleven. Gelukkig geen restverschijnselen, zodat ik mijn leven weer kan oppakken. De waarschuwing is goed aangekomen.

Na zo’n confrontatie met een hersenaandoening pak je het leven niet direct weer op. Met steun  van mijn naaste familie en directe vrienden zie ik nu weer licht aan het einde van de tunnel. Waar voorheen alles draaide om het nakomen van afspraken en het behalen van deadlines is er nu rust. De opmerking van  mijn kleindochter die zei: “opa ik vind u nu liever dan toen u nog het incassobureau had ” zal mij bijblijven tot in lengte van dagen. Nog steeds krijg ik kippenvel van de gedachte, dat je kleinkind je aangepaste levensstijl opvalt. Schijnbaar heeft het gesprek, dat ik met mijzelf had, toch vruchten afgeworpen.

Het was en is nog steeds een strijd die gevoerd wordt. Nog steeds bemerk ik de gevolgen van het herseninfarct. Daarom heb ik de durf om deze blog eens als persoon te schrijven, zonder medelijden te vragen, die  de kar weer op de rails wil zetten.  Blijft de vraag: “waarom dan nu wel en niet eerder”

Doorlopend stel ik mij de vraag: “ maar heb je daar nu een herseninfarct voor nodig om het te zien? “ Vooral de eerste weken na de aandoening werd ik overladen met reacties en steunbetuigingen. Al die reacties wierpen mijn beeld omver waarvan ik voor die tijd doorlopend de gedachte heb gehad, dat ik het veel mensen moeilijk heb gemaakt. Moet je dan door een herseninfarct helder krijgen, dat elk mens, dus ook ik, om zich heen een kring van stille vrienden heeft die, maar dan niet zichtbaar, je in de gaten houdt?  De grootste moeite heb ik met het gegeven, dat ik die waardering nooit doorhad en dacht, dat je door hard werken en geen rust nemen je ding, wat dat dan ook is, bereikt.

Hoe dom kun je zijn? Daarom heb ik nu moeite met al die personen, die dag in en dag uit alles in het werk stellen om gewaardeerd te willen worden. Heb regelmatig het idee, dat men niet door heeft, ja hoor ik spreek uit ervaring, welk risico men loopt. Ik heb geluk gehad om geen restverschijnselen te hebben. Misschien daardoor durf ik het leven na het infarct een dikke 8 te geven.

Toch is terugblikken moeilijk voor mij. Regelmatig confronteer ik  mijzelf onbewust met feiten uit het verleden. De vraag die overeind blijft, waarom ziet men niet dat hardwerken en geen rust nemen, vooral dat laatste, vraagt om problemen.  Vooral de bloeddruk en dat bedoel ik bloed serieus, is een belangrijk aandachtspunt. Het is daarom ook raadzaam de bloeddruk regelmatig te laten controleren.

In augustus 2019 kreeg mijn huisarts acht meldingen in genoemde categorieën. Drie hebben het ‘ bezoek ‘ niet kunnen navertellen ‘en de overige vijf weten hoe het anders kan. Tia, herseninfarct en hersenbloeding zijn steeds vaker voorkomende onderwerpen van gesprek.

Belangrijk is, ondanks iets dat je is overkomen, om je leven te accepteren en te kijken waar mogelijkheden liggen. Die mogelijkheden zijn er, alleen je moet ze voor jezelf ontwikkelen. Het leven van een mens is wat zijn gedachten ervan maken. Denk preventief en maak je niet druk.