Nee nee nee, nee wij noemen geen namen
Oud conferencier Wim Kan, die in zijn conferences het altijd over de politiek had, was in feite zijn tijd ver vooruit. Terugblikkend naar die tijd en die situatie vergelijken met de hedendaagse politiek, is er weinig of niets veranderd.
Ook in, laten wij het noemen ‘de periode van Kan’ werd in de landelijke politiek alles beloofd en gezegd en veel politici hielden zich dan weer eens niet aan hun afspraak en deden het tegenovergestelde. Mooi is het voorval, dat Wim Kan ooit aanhaalde. Roelof Kruisinga was staatssecretaris van 1967 tot 1971 en belast met de o.a. de volksgezondheid. In die tijd kwam het onderwerp vervuiling van de Noordzee ter sprake. Er werd afgeraden in de Noordzee te gaan zwemmen.
Gekscherend bracht Wim Kan in een conference naar voren, dat hij Roelof Kruisinga toch in de zee had zien zwemmen. Toen hij, in beeldspraak, de staatssecretaris daarop aan sprak met de vraag: “hoe kunt u in de vieze Noordzee gaan zwemmen, zou Kruisinga tegen Wim Kan hebben gezegd: “zwemmen in de Noordzee hindert niet, als ik er maar tot mijn kruis in ga”.
De politiek en of dat nu de lokale- of landelijke politiek betreft, is een aparte wereld. Kenmerkend voor de politiek is, dat deze wordt aangeduid als een: “werk” wijze in de samenleving waarop de belangentegenstellingen van groepen en individuen tot hun rechtkomen, meestal op basis van onderhandelingen”.
Elke dinsdagmiddag kijk ik naar het vragenuurtje, waarbij de vlakschermkijker wordt gegund een blik in de Tweede Kamer te werpen om de onderhandelingen tijdens het wekelijkse vragenuurtje te mogen volgen. Het verwondert mij telkens hoe men met elkaar omgaat en welke vreemde uitspraken de revue passeren.
Vreemd in de politieke wereld vind ik de beloftes die gedaan worden tijdens de verkiezingen en die dan in coalitieverband niet voor 100 % kunnen worden waargemaakt. Niet kunnen worden waargemaakt, omdat de steun binnen de coalitie erg belangrijk is en de verschillende partijen qua beloftes niet op één rij zitten.
Het is een bekende uitspraak, dat drank meer kapot maakt dan men lief heeft. Zodra er water bij de wijn moet worden gedaan, worden de beloftes ontkracht en de toezegging, het etiket van de belofte, dat het ooit eens is opgeplakt, teniet gedaan.
Je moet ermee leren leven. Hoe bedrogen kun je als kiezer je dan voelen. Het niet nakomen van toezeggingen voelt als in de steek te worden gelaten. Toch ben ik van mening, dat een politicus, lees minister, wethouder enz. het allemaal goed met de kiezers voor heeft. Bekijk de status binnen een ministerie of de ambtenarij van een gemeente relativerend.
Binnen een ministerie of binnen de ambtenarij van een gemeente of provincie werken personen, ik had bijna mensen geschreven, die al jaren hun werkzaamheden op dezelfde manier uitvoeren. Na een verkiezing komt er een nieuwe leider, een minister of wethouder of een ander politiek figuur, die dan even de lakens gaat uitdelen hoe hij of zij het de komende periode denkt te willen doen. Misschien zou een cursus DPT, dood paard trekken, een oplossing zijn om een ambtenaar binnen een gemeente of een medewerker van een ministerie te doen veranderen van zijn denk- en werkwijze.
Daarom heb ik al jaren het gevoel, dat de personen achter de schermen binnen een gemeente of ministerie de feitelijke dienst uitmaken. Het is dan ook niet correct, los van de vaak niet tactische opmerkingen van bewindslieden, om hen direct aansprakelijk te stellen voor hun doen en laten. Een minister of wethouder maakt niet de dienst uit, maar behoort ondersteuning te krijgen die oprecht is. Aan die juiste ondersteuning ontbreekt het vaak.
Momenteel vind ik de landelijke politiek een onrustige beweging. Nieuwelingen, soms gesteund door hun, als grootvader lijkende, medestander en anderen die er duidelijk anders over Denken zorgen ervoor dat de onderhandelingen harder worden. Natuurlijk staat onze maatschappij dagelijks bloot aan veranderingen. Het zou, de handleiding om het zo te doen staat tussen de sprookjesboeken in de bibliotheek, wenselijk zijn om samen te streven naar een duidelijke visie om als politiek iets voor het land te kunnen betekenen. Door de huidige situatie versplintert alles en komen er weer politieke stromingen bij die het wel eventjes zullen gaan vertellen.
Wie nieuwsgierig is om te willen weten wie voor de chaos binnen de politiek verantwoordelijk is, verwijs ik naar de kopregel van deze blog.
2 thoughts on “Nee nee nee, nee wij noemen geen namen”
Wederom een goed stuk, dat ik met plezier heb gelezen. Feitelijk zijn wij allen medeverantwoordelijk voor het ontstaan van onze maatschappij waarin wij klaarblijkelijk toestaan dat dit mag gebeuren. Nee nee, ook ik noem geen namen.
bedankt voor je reactie
Comments are closed.