Toch ergens een geruststellend gevoel, maar niet heus, nu velen denken te weten hoe men moet handelen richting de periode    einde  Corona-crisis. Het grote nadeel hierin zit in het gegeven, dat je de manier van handelen niet het etiket fout kunt geven, want de huidige situatie kent geen geschiedenis. De vraag die steeds meer kracht begint te krijgen is eenvoudig:  maar hoe dan verder om een juiste stap te zetten richting ‘wanneer alles weer gewoon is’. Een duidelijke handleiding is er niet en zoals het in Nederland vaker gaat,  doet iedereen een duit in het zakje. Het resultaat ervan treft een ieder van ons,  maar welk advies is juist. Moeilijk is het om daarover te oordelen.

Op dit moment wil ik niet weten welke schoenmaat de Corona experts hebben, die de crisis koersbepalend leiden. Veel Nederlanders zullen niet in de schoenen van een verantwoordelijke willen staan. Daarom ben ik van mening, dat het van actief naar non-actief gemakkelijker zal gaan dan van non-actief – teugels laten vieren en dan weer actief zijn. De vraag die gesteld gaat worden en waar veel personen een eigen mening op invullen is, “ wat wil de overheid wat er gaat gebeuren en niet onbelangrijk, hoe vullen wij dat zelf in ”.

Ik heb eens een directeur gesproken die als lijfspreuk had: “ik loop hier rond om de gevolgen te overzien als mijn personeel gaat nadenken”.  Zonder enige voorkennis van een van te voren opgezet beleid kan impulsief handelen grote gevolgen veroorzaken die zijn weergave niet kent. Voor een onderneming is dat misschien binnen de perken te houden, maar als een bevolking datzelfde gaat doen, dan….ja dan is het broodnodige hek van de dam. Suggestief vrees ik, als er meer vrijheid wordt gegeven, dat de feitelijke grens van de verkregen vrijheid snel gaat lijken op een door menigeen zelf aangepaste vorm ervan. Welke gevolgen waarin  zelfstandig handelen zal resulteren, laat zich raden.

Vreemd, dat je weer mag en nu even niet meer weet, ondanks de korte tijdspanne, of de keuze die je maakt ook de juiste is. Gelukkig heeft een hand maar vijf vingers. Vaak wordt gezegd, als je een vinger wordt aangeboden, dat men een hele hand wil hebben. Het is ook wel iets wat wij de afgelopen maanden hebben mogen meemaken. Niet om  zielig te gaan doen, maar van de één op de andere dag werd ons, uit goede wil, maatregelen opgelegd die ons doen en laten hebben beperkt.

Het is bekend als je problemen hebt gehad, dat je nadien je sterker gaat voelen. Zie die reactie dan als een overwinningsroes, waarbij duidelijk wordt aangegeven, dat je de strijd hebt gewonnen en je sterker voelt. Het gevaar, dat  je je  sterker gaat voelen,  is geen basis voor het invullen van de toekomst, maar slechts een onderdeel ervan. Denk, dat de herstart van ons nieuwe leven, waar doorlopend het Corona-virus met ons ‘mee zal kijken’, hoe dat eruit moet gaan zien erg vaag is. Wat kan dan wel en wat kan niet of zelfs nooit meer.

Misschien niet de juiste gedachtegang van mij, maar ik zie het ergens als een soort beroving van onze vrijheid, die ons was gegund. Natuurlijk kent elke nieuwe fase ook haar charmes, maar toch zullen wij moeten inboeten, waardoor er een verschil zichtbaar wordt van vóór de Corona en na die periode.

Denk ook, dat niet alleen ik het ‘ belemmerd  ‘ verder leven ’ als  prettig zal ervaren. Met mij zullen velen regelmatig met weemoed terugdenken, dat het qua vrijheid van leven wel eens prettiger is geweest. Het geheel begint nu wel  vorm te krijgen.

Op advies van de medische sector, geen vakantie houden, kwam hard aan. Maar iedereen toonde begrip. Natuurlijk heb je uitzonderingen die een alternatief hebben gevonden. Zo liet een bekende weten, dit jaar naar Tuinesië  te willen. Met verbazing reageerde ik, totdat ik begreep wat zij bedoelde. Het wordt gewoon in de tuin zitten.

Het zal allemaal niet zo’n vaart lopen. Ben van mening en daar mogen wij Nederlanders trots op zijn, dat de saamhorigheid niet heeft moeten inleveren. Ook in de nieuwe fase, die ongetwijfeld  moeilijk gaat worden, zal iedereen zijn of haar draai vinden. Datzelfde heb ik ervaren, en ik niet alleen, toen de Corona-crisis zich aanmeldde. Iedereen baalde natuurlijk van de opgelegde adviezen, maar uiteindelijk was het met de aanpassingen te doen.

Ik  weet bijna zeker, dat wij de draai weer zullen vinden en ons dagelijkse doen en laten zal met verloop van tijd weer vorm krijgen. En toch….zal het anders zijn. Wij zullen ons blijven realiseren en dat zal nog geruime tijd zo zijn, dat wij ons leven preventiever gaan gedragen dan ervoor. Zie de kopregel:   Wanneer alles weer gewoon is, wij zullen het zien. Wij hebben “geleerd” ons noodgedwongen aan te KUNNEN passen.