Toen ik in juni 2019 ben begonnen met het schrijven van blogteksten op mijn blogsite www.jemoethetzien.nl was de eerste insteek “ik wil mijn mening geven op allerlei dagelijkse dingen“. Het begon mij steeds helderder te worden, ondanks mijn herseninfarct, dat wij als burgers op deze aardkloot worden geleefd. Daarom durf ik bijna te bloggen, dat er voor onze mening in deze harde wereld geen plaats meer is. Voor je het weet, word je overweldigd door de mening van de massa. Ach dan kun je nog altijd zeggen: ‘je moet het zien’. Vier woorden zijn het inmiddels die de volledige lading dekken. Het is grappig te mogen ontdekken, dat deze vier woorden de dekking is voor allerlei vraagstukken.

De ervaring heeft geleerd, dat de blogsite zich kan verheugen in een stijgende belangstelling. Nu is zo’n domeinnaam “je moet het zien” wel leuk, maar zijn deze woorden in overeenstemming met de wijze, waarop u als lezer van de blog er ook zo over denkt? Het zou toch van de gekke zijn, dat u zich laat leiden door de teksten van mijn blogs en achteraf zegt: “ja zo denk ik er ook over”. Ik mag ervan uitgaan, dat ook u een eigen mening heeft en…waar u voor staat. Ik zeg altijd, “mijn vrouw heet Aagje en ik ben nieuwsgierig.” Toch is mijn nieuwsgierigheid naar actuele onderwerpen de drive van het bloggen.

Toen ik ging bloggen, ach je moet toch iets doen na een arbeidsvol verleden, was mijn insteek om niet te gaan bloggen met de commercie onder handbereik. Ik wilde en nog steeds, puur voor de fun, zoals dat heet, mijn mening kenbaar maken hoe ik tegen zaken aan kijk. Nu ruim 300 blogs verder vraag ik mij af, maar wat is dan mijn mening? Begrijp mij goed, ik ben niet op zoek naar reacties op mijn blogs, maar puur op zoek naar het antwoord op de vraag: “hoe zie jij dat dan”.

De aardkloot waarop wij dagelijks ons ding doen, had bijna geblogd, mogen doen, vraagt vaak om reacties. Wie de meningen leest op facebook, Instagram, maar ook van lezers die reageren op teksten in de krant, wemelt het voor de ogen en soms zie je door de reacties de tekst niet meer. En weest (beleefdheidsvorm) blij, dat wij dat in ons land mogen. Nederland staat, nu nog, steeds toe om de mening van haar bewoners aan te horen. Ik ben duidelijk van mening, daarom blog ik ook, dat die vrijheid van mening kenbaar maken niet vrijblijvend plaatsvindt. Kijk maar naar de heren politici, die zelfs, terwijl het hun taak is, de mond wordt gesnoerd.

Daarom was mijn gedachte: ‘ hoe zie jij dat dan ’ toch logisch? Hoe ik zo op die vraagstelling kwam? Voordat ik aan een blog begin, laat ik in alle rust mijn gedachten over ons leventje op deze aardbol, u had aardkloot verwacht, dwalen. Regelmatig stel ik mij dan de vraag, maar sta ik in het relativeren of bekijken van een situatie dan alleen? In de wetenschap dat iedereen een mening heeft over bepaalde gebeurtenissen in ons leventje, weet ik dat deze vraagstelling een antwoord verlangt. Kijk maar naar de Covid-19 crisis. Iedereen had een mening en de overheid die ons correct had moeten adviseren, slaat regelmatig de plank mis.

Dan is het toch logisch, dat door het hakkelende beleid, dat er wordt gevoerd, de drang bij velen om hun zegje als reactie te willen doen, wordt geactiveerd. Zelfs de reactie op het niet duidelijk geven van advies door de overheid wakkert de bron van onzekerheid aan. En daar….ja hoor, had men weer een mening over. Wij mogen ons als inwoners van Nederland dan toch wel gelukkig prijzen om onze mening te mogen ventileren. Ik mag er niet aan denken om in een land te wonen, waar men de inwoners verplicht om te denken in de koers van de overheid. Je mag nog ademhalen, maar verder ken je bijna geen vrijheid.

Maar….ziet u dat ook zo, of hebben, kort door de bocht genomen, alleen bloggers de durf om voor hun mening uit te komen? Ik weet het bijna zeker, dat de voorgaande zin harder overkomt dan in feite de bedoeling is. Elke persoon heeft een mening en elk medemens is blij, dat hij of zij zijn zegje mag doen.

Waar staat nu het (on)begrip mening voor? Een bekende woordenverzameling zegt over een mening: << manier hoe je over een bepaalde zaak denkt >> Volontaire, een Franse schrijver, (1694-1778) schreef ooit: “een vooroordeel is een mening zonder oordeel “. Daarom blijft het ook zo moeilijk om aan anderen te vragen: “ hoe zie jij dat dan “. Als die ander een antwoord geeft conform de Franse schrijver, wat schiet je dan op met een loos vooroordeel. Je moet het zien, blijft van kracht.