Toch mag je het als vreemd ervaren, dat een woordje van slechts vijf letters zowel een negatieve- als een positieve lading kan dekken. Vanzelfsprekend geniet de positieve lading de voorkeur en heeft de negatieve lading een te sterke binding met “het naast je schoenen gaan lopen”.

De bekende woorden verzameling geeft over het woord trots twee verschillende betekenissen, zoals reeds geblogd, een negatieve- en een positieve. Trots wordt aangeduid met: (negatief) sterk eergevoel, of een te hoge dunk van zichzelf hebben of door haar trots is ze niet erg geliefd.

In deze hectisch wereld, zoals ik altijd blog, heeft dat ene woordje van vijf letters inderdaad een dubbele betekenis. Personen die zichzelf overladen met trots creëren in de ogen van een ander veelal een onjuiiste weergave van hetgeen men veronderstelt. Daarom vind ik, en kom maar op met je reactie, dat je best wel trots mag zijn op het woordje trots. Alleen zo’n weergave ervan mag niet ten koste gaan van een verkeerde veronderstelling.

Natuurlijk mag je trots, maar dan in de functie van voldoening of tevreden, zijn met betrekking tot een situatie. Belangrijk is het welke notering geef je er aan. Doorslaan met betrekking tot “zie je mij wel” heeft geen enkele functie. In mijn grote kennissenkring heb ik diverse personen zitten, waar ik trots op ben. Het zijn mensen, de wetgever noemt het altijd natuurlijke personen, die door hun inzet iets hebben bereikt. Mag je het dan vreemd vinden, dat ik trots ben of is het tevreden zijn of welk woord dan ook, dat ik deze personen in mijn netwerk heb.

Bij velen sta ik er los van, maar toch is er ergens een trots gevoel aanwezig nogmaals in de vorm van voldoening om te zien hoe mijn medemens zich in de loop der jaren heeft ontplooid. Het aandachtsterrein van de verschillende persoonlijkheden, want zo durf ik het te noemen, mag gevarieerd worden genoemd..

Zo kende ik, de goede man is helaas overleden, een ouder iemand die ergens elke zondag in een dorpje op het orgel van een kerkje speelde. De persoon in kwestie zag ik als een ouder iemand, die men het gunde om elke zondag de tonen van orgelmuziek ten gehore te brengen. De man was zeer bescheiden en in onze gesprekken liet hij nooit merken wat hij nog meer in zijn mars had. Een goede kennis van mij vertelde mij ooit, dat deze oude man in de muzikale wereld een grootheid was. Het Residentie-orkest in den Haag speelde vaak door de mijn kennis gecomponeerde muziekstukken. Moet je het dan vreemd noemen, dat ik trots ben op zo’n bescheiden grootheid, die niet naast de schoenen liep?

Zo kan ik nog wel een aantal items in mijn blog aanhalen van personen waar ik, op afstand trots op ben hoe hun leventje gestalte heeft gekregen. Zo ken ik iemand die zijn gehele leven zwaar lichamelijk gehandicapt is. Dag in en dag uit wordt hij geconfronteerd met zijn enorme beperking. Als ik dan op afstand meekrijg wat de persoon in kwestie allemaal kan en hoe hij zich op zijn manier redt, dan ben ik daar trots op. De manier hoe hij zijn dag doorkomt, ondanks het dagelijkse gevecht, daar kan ik optimaal van genieten. Daarom is het ook zo gevaarlijk om als buitenstaander, je weet wel van die mensen die er geen weet van hebben, klaar te staan met een mening.

Onze maatschappij herbergt unieke persoonlijkheden waar anderen trots op mogen zijn. Daarom ben ik van mening, dat naast de trots of de tevredenheid van jezelf, je ook anderen nodig hebt om trots op te zijn.

Verder ken ik iemand uit de tijd, dat ik nog binnen de muren van UWV werkzaam was. Als instantie heb je ook binnen die branche soms derden nodig om de werkzaamheden naar behoren uit te kunnen voeren. Zo leerde ik bij een andere instantie iemand kennen, waarmee ik regelmatig van doen had. Deze persoon die ook de wetgever onder handbereik had, heeft zich buiten de muren van zijn werkgever ontpopt als leider van een prachtig en bijzonder zangkoor. De muziek staat 150 % los van zijn oude werkzaamheden. Via you tupe volg ik zijn muzikale activiteiten en ik kan daar volop van genieten en zeker niet zonder enige trots. De wereld van de muziek is voor deze persoonlijkheid een prachtige uitlaadklep geworden. Als ik naar zijn muzikale activiteiten luister dan kan ik met trots zeggen, oh ja bloggen bedoel ik, dat heerlijk is om zo je leven gestalte te kunnen geven.

Het is geen zonde en het mag volgens mij, voldaan trots te zijn op jezelf, zonder arrogant te zijn, ook te genieten van je naasten. Of heet het tevreden zijn?