Die vraag schoot mij te binnen toen ik mijn werkkamer instapte en mij realiseerde, dat ik weer alles wil. Niemand heeft mij verplicht om alles te moeten doen, maar schijnbaar legt de innerlijke ikke mij die verplichtingen op. Vreemd, dat er van die wezens op deze aardkloot ronddwalen die nog steeds een grote to-do list, vroeger sprak je van een afsprakenlijst, hebben.

Enige tijd geleden sprak ik iemand die mij vertelde of suggereerde, dat mensen vaker moeten ont-moeten. In eerste instantie begreep ik de persoon in kwestie niet goed, want ik reageerde met: “Ik ontmoet steeds minder personen”. Er volgde een brede grijns op zijn gezicht. “Nee joh, met ontmoeten bedoel ik niet het ontmoeten van personen, maar het andere ontmoeten. Je weet wel, niet meer moeten”. Ondanks dat wij in het euro tijdperk leven, viel bij mij het kwartje. Ik kan altijd genieten van dergelijke woordspelingen, met andere woorden het ont-moeten zag ik nu anders dan ontmoeten. Vreemd eigenlijk, dat je qua klank en uitspraak geen verschil hoort, maar qua betekenis van de uitdrukking er een daadwerkelijk verschil merkbaar is.

Waarom moet je altijd? Zou het willen moeten en het jezelf verplichtingen opleggen een vorm van overleven zijn? Misschien voel je je niet nuttig door de gehele dag helemaal niets te doen en dom uit het raam te kijken en te wachten dat je weer naar bed mag? Natuurlijk kun je niet in de grijze massa van anderen kijken. Je weet niet wat een ander in de bovenkamer bezighoudt en dan maar helemaal niets doet.

De keerzijde van niets doen kan ook doorslaan. Je kunt onbewust, omdat je het altijd en al jaren zo hebt gedaan, gewoon elk uur van je dag een invulling geven, dat je zo druk bent, dat je aan het einde van de dag helemaal doodmoe je bed opzoekt.

Waar staat moeten eigenlijk voor? De dikke van Dale geeft voor moeten, niet dat men dat moet, maar men doet het gewoon, de volgende weergave: < verlangen > ,< behoefte hebben > < noodzakelijk geacht worden en o.a. zich verplicht voelen > . Het is hoe je het woord moeten zelf inschat. Je zou kunnen zeggen: aankruisen op wat van je van toepassing is.

Het woord moeten is in veel situaties geheel vrijblijvend. Waarom schrijf ik weer een blog tekst? Niet omdat ik het moet, maar omdat ik het heerlijk vind mijn gedachtegang op papier te zetten. Er zit totaal geen moeten achter en toch doe ik het schrijven van blogteksten al ruim 5 jaar. Valt dat dan onder verplicht voelen? Ik denk, dat die vlieger ook niet op gaat. Niemand verplicht mij weer eens 799 woorden in een blog te persen. Denk, wat het schrijven van wekelijks een blog betreft het een gewoonte is geworden, die schijnbaar mij onbewust een verplichting op legt.

Heerlijk om zo te filosoferen over deze verplichting, die ergens wordt gekoppeld aan mijn gedachten om weer een blog te moeten schrijven. Vreemd eigenlijk, dat dit moeten geen enkele dwang kent en in alle vrijheid je in staat stelt je ding te moeten doen. In bovenstaande tekst is het woord moeten ruim 20 keer weergegeven. Schijnbaar vinden wij in z’n algemeenheid bezig te willen zijn als een verplichting die niet moet, maar mag. Het is hoe je er tegenaan kijkt. Bezig willen zijn, dat is iets anders dan moeten of een dwang. Zie het als een goede activiteit die je dag vult.

Ik heb in de loop der jaren wel geleerd, dat doorlopend erg actief te “moeten “ zijn, in je werk of vrijetijdsbesteding een duidelijke keerzijde kent. Mocht de tijd aanbreken, dat het allemaal niet meer hoeft of moet, kom je jezelf tegen. Van hollen naar stilstaan is een te grote overgang, die niet goed is. Ik kan u verzekeren dat het een prettig gevoel is, zo ervaar ik dat, om terug te kijken naar het woord moeten zoals ik dat altijd heb bekeken. Denk dat, en niet alleen bij mijzelf, het moeten bij velen dient te worden gezien als een gevoel van verantwoording om zaken goed te willen afregelen. Dit alles in de trant van “ik vind dat ik dat zo moet doen.

Hoe moeilijk kun je het jezelf maken door het woord of het (on)begrip verantwoording te strak te koppelen aan het woord moeten. Dan is het toch logisch, dat die goede kennis van mij ont-moeten op een hogere plaats zet door het woord moeten te ontdoen van dwang?

Steeds vaker realiseer ik mij, dat het leven de moeite waard is om vooruit te kijken, maar ook om even om te zien naar het verleden. Elke dag, uitzonderingen bevestigen de regel, is het de moeite waard om te genieten van de geneugten van het leven. En verder…je MOET het zien.