Kijk, dat is nu weer de kracht van een kopregel van een blog. Direct en dat valt inderdaad niet te ontkennen, komt bij u de vraag op: “wat wil niemand”. Ach natuurlijk is (n)iemand nieuwsgierig, maar wat dan wel? Wij mensen, wettelijk spreken wij dan over natuurlijke personen, zijn bijna voorgeprogrammeerd met vragen. Waarom dit en vooral waarom dat, afgezien van welk onderwerp daar betrekking op heeft.

Het is een dinsdagmorgen ergens eind april. In mijn werkkamer, onder het genot van een kopje koffie en op de achtergrond radiomuziek die probeert door te dringen, vroeg ik mij af welke vragen worden er nu op zo’n dag gesteld? Eerlijkheidshalve moet ik op dit moment toegeven, nu ik het 121^e woord schrijf, dat ik niet weet welke kant de blogtekst op zal gaan.

Vragen die op zo’n dag worden gesteld, maar ook het ontstaan van situaties, die, conform de blogtekst, “niemand wil”. Je zal maar met iets bezig zijn en er gebeurt iets waar je niet blij van wordt. Kijk en dat is weer het fascinerende van een dag. Als chronisch gepensioneerde, je weet wel personen in de doelgroep die niet meer moeten maar mogen, overkomt je dagelijks situaties waar je je afvraagt: “was dat nu nodig”.

De dag wordt gevuld met situaties die niet per direct voor elke persoon duidelijk is. Laten wij eerlijk zijn, als alle dagen of de afzonderlijke dagdelen een vast ritme hebben, dan kun je inderdaad spreken van een dagelijkse sleur. Sommigen durven zo’n situatie te plaatsen als een vast ritme, maar doorlopend kun je je de vraag stellen: “wil je dat wel? Het kan natuurlijk zo zijn ontstaan met je dagelijkse doen en laten, dat je denkt, dat het zo moet verlopen.

Toen ik nog dagelijks met een volle agenda op pad was, heb ik mij ook regelmatig afgevraagd, is dit de juiste invulling van mijn dag. Zoiets ontstaat natuurlijk bijna vanzelf en voor je het weet, zit je in de vaargeul, die je dag of tijdsbesteding een invulling geeft. Invulling geeft, natuurlijk niet. Duidelijk ben ik van mening, dat in feite, buiten jezelf, NIETS een dag een invulling geeft. Jij als de persoon die de dag een invulling probeert te geven, maakt, kort door de bocht genomen uit, hoe jij je dag invult.

Belangrijk is het, afgezien van omstandigheden, dat jezelf de keuze bepaalt hoe je dag verloopt. Uitzonderingen bevestigen hier weer de regel, maar voor meer dan de helft van je dagelijkse beslommeringen, bepaalt elk mens zelf zijn of haar indeling. Het wordt mij steeds duidelijker, dat onze maatschappij wordt beïnvloed door situaties, die niet altijd even prettig zijn.

Het gaat mij te ver, te gaan denken, dat het leven op deze planeet onaangenamer wordt, maar toch bespeur ik, dat ik mij steeds vaker ga storen aan zaken, waarvan ik mij afvraag: “willen wij dat nog wel”? Kijk maar eens om je heen hoe vaak komt het niet voor, dat wij ons ‘verplicht’ moeten storen aan situaties die niet meer normaal zijn. Wat dacht u van het gedrag in het verkeer? Je wordt regelmatig geconfronteerd met voorvallen, dat je gaat denken, ja zelfs bijna automatisch, dat kan toch ook anders? Komt dat “het niet leuk vinden van een situatie” doordat wij denken, dat wij het beter weten? Zeg het maar, waar onze corrigerende gedachte de oorzaak van is.

Het is bekend, dat wij in een IWAB cultuur leven. IWAB zie ik als de afkorting voor: Ik Weet Alles Beter. Met enige onzekerheid moet je het misschien zien als niet beter weten, maar als: dat kan anders. Als je het inderdaad gaat bekijken als: dat kan anders, dan zit je toch, zonder dat je het jezelf realiseert in de sfeer van: “Niemand wil dit toch?”. Niemand kun je dan weer plaatsen naar algemeen in de denkrichting van je eigen persoontje. Ach en natuurlijk biedt elke dag ook weer situaties, waar je blij en voldaan van wordt. Niet alles is kommer en kwel.

Wat een uitdrukking: “kommer en kwel”. Waar staat dat eigenlijk voor? Kommer en kwel wil zeggen: narigheid, ellende, treurigheid. Deze uitdrukking werd op 20 april 1960 door Marten Toonder, de schepper van ‘Tom Poes’ en ‘Heer Bommel’, in het Nederlands geïntroduceerd. Gelukkig is elk mens eigen met de mogelijkheid om verschillende situaties aan te kunnen.

Nog steeds en dat is dan weer de keerzijde van de kopregel van deze blog, zie ik elke dag als een uitdaging en probeer ik er elke dag iets van te maken en dat indien mogelijk zo ver mogelijk verwijderd van de kopregel: “niemand wil dat toch”.

Wij, aardklootbewoners, hebben gelukkig maar, niet allemaal dezelfde instelling. Natuurlijk komen er dagelijks situaties op je pad die je tegenstaan. Het is dan even slikken en biedt het weer nieuwe mogelijkheden. Iedereen wil dat toch? Wie niet.