De auto als imago-object
Op dt moment kan ik geen voorwerp of onderwerp noemen, dat een hogere imagowaarde heeft dan onze ‘heilige koe’. Nu ik dit blog in mijn werkkamer schiet mij te binnen, dat het mij verbaast, dat de Partij van de Dieren nog niet in opstand is gekomen om het dier, in dit geval de weergave van Heilige Koe, te verbieden, want je kunt toch niet zo maar een dier, ongevraagd, onderdeel laten worden van elke vorm van commercie?
Gelukkig kent onze BV Nederland ook nog anders denkende personen die wel kunnen lachen om de kreet Heilige Koe. Onze ( figuurlijke ) Heilige koe, de auto, staat meer dan ooit in de algemene belangstelling. Met een overheid aan het regiem, sorry voor deze weergave van feiten, die beheerder is van een maatschappelijke dobbelsteen die schijnbaar is voorzien van geen zes, maar zeven vlakken. Zo het hen uitkomt zo is en blijft het tijdelijk en een nieuw toegezegde maatregel wordt voor je het weet uitgebreid met beperkingen en later te niet gedaan. Het is en blijft onvoorspelbaar. Logisch, dat de auto en bijna terecht, het etiket krijgt opgeplakt van Heilige Koe. Koeien kun je melken over de rug van de bezitter van zo’n heilige koe.
Ondanks de steeds hoger wordende kosten voor onderhoud en niet te vergeten om ermee te kunnen en mogen rijden, voelt menig eigenaar, of moet ik bloggen bezitter van een auto, zich niet geroepen om afstand te gaan doen van “zijn vee(stapel). Laten wij toch eerlijk zijn. Je kunt wel tegen een rijder van een dure auto opkijken, maar voor een groot percentage is de berijder van zo’n dure auto helemaal geen eigenaar, maar alleen een bezitter. Een bezitter die er maandelijkse een aanzienlijk bedrag voor over heeft om te mogen worden gezien in zo’n prijzige bolide. De feitelijke eigenaar van zo’n duur stuk heilig vee, zit ergens achter z’n bureau en strijkt maandelijks een aanzienlijk bedrag op aan lease inkomsten.
De wereld van de auto-industrie zit in feite vreemd in elkaar. Waar jaren geleden elk ander ‘koeien-ras”( lees automerk ) op zichzelf stond, wordt het grensoverschrijdend gedrag in verband met samenwerken steeds verder uitgebreid. Ik ben van mening, dat het grens verlagend gedrag de bezitter van zo’n heilige koe ten goede komt. De technische ontwikkeling heeft de laatste jaren niet stilgestaan. Ondersteund, ja zelfs verplicht door milieuwetten, was het ook niet mogelijk om de dwang van deze milieuwetten te omzeilen.
Ondanks dat binnen genoemde industrie alles anders is geworden en wie durft te zeggen, dat het einde van al die verplichtingen tzt in zicht komt, waagt zich aan een gedachtegang die niet terecht zal zijn. Zo heeft onze Heilige Koe inmiddels de overstap gedaan naar het elektrisch rijden. Echt alles is elektrisch in zo’n voertuig, zelfs de stoelen. Geen leuke opmerking, bemerk ik. Sorry voor deze bemerking, maar alles wat met de elektrische stoel durf ik te verbinden aan onrecht.
Ik vraag mij werkelijk af of het verplicht elektrische moeten gaan rijden de oplossing is. Natuurlijk gaan velen overstag, want je wilt er toch bij horen. De ene “koeienstal” doet alles om als stier onder de heilige koe te worden gezien.. Hij, want een stier is een mannelijk type, behoort uitverkoren te worden boven de rest van de koeienstal. Het lijkt allemaal zo mooi. In de verkoop commercial verkondigde kilometers die gereden kunnen worden op het opgeladen accublok is fake. Sommigen verkondigen, dat je 500 kilometer kunt rijden met een volle accu, mits je alle opties, als verwarming, airco en niet te vergeten de aangekoppelde sleurhut achterwege laat. Opties vragen om een krachtbron en dat gaat veelal ten koste van de accu, die door dit alles niet de toegezegde en vooral beloofde kilometrage zal kunnen uitvoeren.
Het is toch wat om erbij te moeten willen horen. Natuurlijk heeft autorijden en dan vooral elektrisch rijden ook wel wat. Zoals ik blogde je behoort erbij en met zo’n laadpaal voor je woning, kun je laten zien aan passanten in welke categorie jij dagelijks deelneemt aan het maatschappelijke leven.
De kinderen in de derde wereldlanden zullen je “vanzelfsprekend” dankbaar zijn, want zij behouden hun zwaar arbeidsintensief- en vooral ongezonde leventje door jouw wil om aan het circus van het elektrisch leventje invulling te geven. Zelfs de overheid steunt je om toch maar in deze nieuwe trend van het autorijden deel te nemen. Kijk en dat is fijn meegenomen. “Letten op de kleintjes” is het motto van de toekomst. Zelfs een supermarktgigant denkt hiermee klanten te winnen.
Het lijkt allemaal zo mooi, als je door een roze bril naar de toekomst blijft kijken, zal 2025 anders worden. De gunsten van de overheid mbt het elektrisch rijden gaan veranderen. Ik ben mij grol en grief kwijt. De heilige koe wordt gewoon gemolken.
2 thoughts on “De auto als imago-object”
Ben ik even blij dat mijn koe al oud is, en méér op stal mag staan dan geacht wordt om dienst te doen.
En deze “luxe” is enkel mogelijk door het dierbare bezit van mijn Multi Cycle cabriolet.
Klopt helemaal Klaas
De tieners in de derde wereld landen
moeten (kobalt )
uit de mijnen halen met alle gevolgen van dien
Daar hoor je de rijders niet over
Mooie blog Klaas
Comments are closed.