Het is een vroege zondagmorgen en ik zit heerlijk in het zonnetje op de bank in mijn achtertuin. De vogeltjes vliegen van de ene voercontainer naar de andere en ook de pot met pindakaas en de zonnepitten worden niet overgeslagen. Ik kijk erna en plotseling schiet mij de vraag te binnen, “zijn kijken zien en denken familie van elkaar? Er is wel een blogsite je-moet-het-zien, maar dat moet je toch anders zien of zelfs bekijken. Het is wat je ervan denkt.

Bovenstaande tekst en dat is het mooie als je er bij stil staat, schept in uw fantasie al een plaatje van de situatie. Al kijkend ziet u als lezer van deze blog een beeld waar u aan denkt. Kijk, dat bedoel ik nu met het kijken zien en denken. Het gebeurt allemaal spontaan en er ontstaat een situatie.

Je kunt de drie woorden een drie eenheid noemen. Het ene onderdeel staat niet los van het andere en daardoor vormt het geheel een situatie die ons dagelijks in veelvoud overkomt. En toch, je ziet het in feite niet, want het is een onderdeel van je leven geworden. Daarom is kijken en zien erg belangrijk en om er een beeld van te krijgen, probeer je door te denken het plaatje compleet te krijgen.

De domeinnaam van mijn blogsite: “je moet het zien”, is uitnodigend. Toen een zeer goede vriend mij adviseerde om deze benaming aan de site te geven, keek ik vreemd op en ik moet erkennen, dat ik het nut ervan niet zag. Toen ik er langer over nadacht, ontstond het besef, dat de naam van de site oké was. Inmiddels kan ik bogen op een aanzienlijke belangstelling die inmiddels richting 900.000 pageviews loopt. Ik had nooit durven denken, dat dit aantal zou worden gehaald. Ach….je moet het zien.

Los van de detail invulling van het kijken, zien en denken, zou de genoemde drie eenheid een basis moeten zijn voor het handelen in onze hectische maatschappij. Ook u zal zich regelmatig afvragen waarom is er over een situatie met betrekking tot het oplossen van een probleem niet beter gekeken naar de mogelijkheden en waarom is er niet verder gedacht om het anders aan te pakken?

Het enige antwoord op die vraag is: “zeg het maar”. Mijn zoon heeft een vaste uitspraak hierover. Hij zou zeggen: “Pa, er is wel over nagedacht, maar niet lang genoeg”. Ik kan zijn menig delen. Zonder verder in detail te treden, bekijk maar eens het landelijke probleem inzake ons netwerk met betrekking tot het leveren van stroom. De overheid adviseert iedereen om het gas “los te laten” en de overstap naar elektrisch te bevorderen. Hoe slim is het van zo’n regelgever zoiets te doen, als de basis, namelijk het elektrisch netwerk, op dit moment niet toereikend is?

Zijn kijken, zien en denken familie? Hoe dicht liggen deze woorden bij de werkelijkheid? Mijn vraag die opkomt is: “stel als het netwerk niet toereikend is en iedereen is erop aangesloten en het leveren lukt niet, wat dan?

Steeds vaker realiseer ik mij, dat zien kijken en zien steeds strakker met elkaar zijn verbonden, dan wij kunnen beoordelen. Misschien is daarom ons leven in Nederland ook wel zo fascinerend. Afgezien van de huidige omstandigheden vind ik, dat wij niets te klagen hebben. Voor veel problemen is een oplossing te vinden, alleen men kijkt erna, ziet dat er iets aan gedaan moet worden en probeert met nadenken tot een oplossing te komen. Het nadeel van kijken en zien in combinatie met denken, is dat je het onbedoeld verkeerd kunt zien en dat je met het denken het nakijken hebt.

De teller van het aantal woorden staat inmiddels op 605. In mijn werkkamer racen mijn vingers over het toetsenbord om de tekst die ik zie en waar ik naar kijk in duidelijke taal op het scherm te krijgen, zodat u als lezer zich er een beeld bij kunt vormen.

Mijn overduidelijke mening is, dat wij dagelijks veel zaken zien, maar er in detail niet naar kijken door er over na te denken. Het zal aan de tijdperk van de digitalisering liggen, maar veel situaties die ons dagelijks overkomen, verlopen automatisch. Je staat er niet bij stil en je kijkt niet naar het detail waarom het zo heeft moeten plaatsvinden. Het ging zo toch altijd en toen kon het ook, zal misschien de daaraan gekoppelde achterliggende gedachte zijn.

Elke dag zie ik, nogmaals als een uitdaging en elke dag probeer ik, als chronisch gepensioneerde, het zien en kijken, maar ook het denken in combinatie te houden. Zal het door mijn leeftijd komen, dat je in mijn leeftijdsfase, 75 jaar, teveel gaat nadenken en probeert situaties duidelijker te willen zien wanneer je er naar kijkt? Ik weet het niet. Bezig blijven in (w)elke hoedanigheid is erg belangrijk.

Ach je moet het zien