Het is zo gemakkelijk om helemaal niets te doen en gewoon te gaan zitten wachten, tot er iets op je pad komt. Dat pad zitten, of geef het een woord, is helaas voor veel personen een eigen leven gaan lijden. Er zijn, ook al doe je spontaan niets, zo veel mogelijkheden om iets om handen te hebben. Niets doen heeft nauwe banden met non-actief zijn. Hoe vreemd het ook mag klinken, zelfs in de non-actief status doe je iets, namelijk niets. 

Ik realiseer mij steeds meer, dat iets om handen hebben je dag een betere invulling geeft. Ondanks dat je op leeftijd geraakt, biedt elke dag vele mogelijkheden om de handen uit de mouwen te steken en iets te ondernemen. De drempel die men veelal denkt tegen te komen, is het overstappen waard en voor je het weet, stap je een andere wereld binnen, die mag worden gezien als een uitdaging.

Allain de Botton, een Brit schrijver en filosoof schreef ooit eens:  << Volgens mij is de communicatie van ideeën de grote uitdaging van onze tijd >>. In die woorden kan ik mij vinden. De communicatie van ideeën biedt mogelijkheden om iets te ondernemen. Je krijgt door deze stelling de mogelijkheid aangeboden om je ideeën vorm te geven, waardoor de uitdaging kan worden omarmd en worden uitgevoerd.

Er is zo veel mogelijk, alleen wij, als natuurlijke personen, gunnen ons de tijd en de mogelijkheid niet om ervoor te gaan. Het zal bij u niet veel anders zijn dan bij mij. Er komt altijd wel een gevoel of idee om de hoek kijken in de trant van: “ach dat kan allemaal nog wel, waaraan onbedoeld het gevaar klemt, dat hetgeen, dat je hebt voorgenomen (n)ooit te kunnen doen, in de vergetelheid geraakt en niet meer wordt geactiveerd.

Waarom is het menseigen om iets niet te ondernemen? Daarom heb ik mijzelf ook voorgenomen, nu ik de kroonleeftijd van 75 onlangs heb bereikt, niet bij de pakken neer te gaan zitten, nu het nog mogelijk is. Voor 2024 heb ik een activiteitenlijst samengesteld. Ach.. het is ook nog geen 2024. hihi kijk daar begint het al mee. Zoals ik al blogde, het leven biedt zoveel mogelijkheden en wie heeft de taak of opdracht om mij te belemmeren om iets dat ik wil niet ( meer ) te gaan doen.

Laten wij eerlijk zijn, het moet in alle redelijkheid wel mogelijk zijn om iets te ondernemen. Verder speelt natuurlijk een rol, dat iets willen ondernemen je wel moet liggen. Iemand die nooit, naast zijn dagelijkse werkzaamheden een nevenactiviteit heeft gehad in de vorm van hobby of een andere activiteit zal op latere leeftijd ook niets ondernemen.

Zo ken ik een fijne persoonlijkheid, die in zijn tijd van arbeid is gestart met een eenmanszaak en daarbij door 24/7 of zelfs bijna 48/14 , heeft gewerkt en zichzelf nooit enige rust heeft gegund, waardoor er een grote onderneming kon worden gerealiseerd. Nu brengt hij zijn dagen door in uiterste verveling. Door zijn intens arbeidsverleden mag je bloggen, dat zijn batterij of accu leeg is. Beide energiebronnen zijn totaal uitgeput en zijn schijnbaar niet meer naar behoren te activeren. De persoon in kwestie heeft zelf met deze ontwikkeling erg veel moeite en ziet in feite met ergernis een nieuwe dag tegemoet.

Mag je dat dan een keerzijde noemen en vaststellen, dat werken alleen ook niet alles is? Dan is het moeilijk om in de omstandigheid van de persoon in kwestie het woord uitdaging ter sprake te brengen? Duidelijk mag het zijn, dat ondanks de wil om het te willen hebben, er geen enkele uitdaging valt te bespeuren. Ik moet bekennen mee te leven met deze dierbare persoonlijkheid.

Daarom is het belangrijk, ja zelfs preventief, om ergens naast je dagelijkse activiteiten een uitdaging te hebben, die je voldoening kan geven. Als je geen uitdaging hebt en er omwille van je werkzaamheden er nooit aan toekwam, is het zo moeilijk om als buitenstaander personen als omschreven te adviseren om iets te gaan doen.

Het hebben van een uitdaging onverschillig op welk terrein is bijna een must. Het niet hebben van een uitdaging in je leven heeft een sleutel die past op de deur waarachter verveling heer en meester is. Daarom is het noodzakelijk om je uitdaging voeding te geven in de vorm van interesse en belangstelling om iets te ondernemen.

De vraag die blijft is waar je de voeding dan moet zoeken om iets te willen ondernemen. Denk, dat die vraag niet snel te beantwoorden is. Oh ja, die buitenstaander met zijn of haar goede bedoelingen en die probeert te adviseren vindt ook geen oplossing., maar denkt het wel beter te weten.

Los van het hebben enige interesse op welk terrein dan ook is en blijft het belangrijk om niet bij de pakken neer te gaan zitten. Het is een bekend gegeven, dat elke dag mogelijkheden biedt en lopen met oogkleppen biedt zeker geen antwoord.

Je zal maar in het vakje zitten van het even niet weten en “ geen voeding “ vinden.