Laten wij eerlijk zijn, de gehele Nederlandse politiek kent toch als basis (on)zekerheid. Voor degenen die hier anders tegenaan kijken, geldt misschien, dat één ding zeker is, dat alles onzeker is. Het thema van deze blog schoot mij medio september te binnen toen ik mij realiseerde, dat de troonrede werd gehouden in de schouwburg van den Haag, omdat het Binnenhof en tevens de Tweede Kamer zowel letterlijk als figuurlijk eruit zagen als een puinhoop. Een troonrede die werd gehouden in een schouwburg, waar nomaliter toneelstukken werden opgevoerd. Ik vond dat het niet toepasselijker kon.

Het vertrouwen van de bevolking in de Nederlandse politiek is gedaald. Het zou kunnen, dat wetenschappers zich nog gaan buigen over de aanleiding ervan, maar velen, die geen wetenschapper zijn, kennen de oorzaak. Wijlen Wim Kan zou aan het huidige politieke klimaat in Nederland een aardige oudejaarsconference kunnen wijden. Ben alleen ‘bang’ dat hij bij zijn slotwoord zou zeggen: “mag ik volgende week terugkomen, want ik heb nog meer”.

Natuurlijk kun je in feite over politieke zaken geen mening hebben, waaraan je een definitie kunt koppelen, die als steekhoudend mag worden gezien. Iedereen ervaart, om het geheel richting troonrede te zien, de voordracht of het toneelspelen van de politici, weer anders. Één ding is men het de laatste tijd met elkaar eens, namelijk “hoe het (toneel)spel wordt gespeeld, daarover verschilt men duidelijk van mening.

Ik betrap mij er steeds vaker op, dat ik nog nooit zo sceptisch naar de politiek heb gekeken. Het is regelmatig voorgekomen, dat ik mij voornam om dan ook maar niet te gaan stemmen, want wat schiet ik ermee op. Daartegenover vind ik wel, als je niet gaat stemmen, moet je ook geen commentaar leveren. Als blogger kun je dat helemaal niet maken, met andere woorden, ik ga naar het stemhokje.

Stemmen, zoals het van je wordt verwacht, is een serieuze zaak en je moet het geheel niet te letterlijk opnemen. De tekst:“ maak het gehele hokje rood “, daarmee wordt uitsluitend het hokje bedoeld van je stembiljet. Je weet wel het stembiljet is dat grote formulier, waarmee je bijna je kamer kunt behangen, zo groot en omvangrijk mag dat worden genoemd. Ik heb inderdaad wel eens die overweging gehad om de kamer ermee te behangen, alleen het patroon van het “behang” staat mij niet zo aan. Om even terug te komen op het hokje, dat rood moet worden gemaakt, dat slaat uiteraard niet op het stemhokje zelf.

De overheid is zelfs bang, als iedereen het gehele stemhokje rood gaat maken, dat er een te lange wachtrij ontstaat, waardoor de formatie van de gekozen toneelspelers, lees politici, in het gedrang komt betreffende de ooit te houden formatie. Helmut Walters, (1920-1985) een Duits schrijver beweerde eens: << Wie bij de verkiezingen zijn stem deponeert, moet zich niet verbazen, dat hij naderhand niets meer te vertellen heeft. >>

Deze stelling of quote zoals dat ook wel wordt genoemd, heb ik even op mij moeten laten inwerken en ik moet erkennen, dat bij mij deze bewering niet vreemd overkomt. Het is regelmatig binnen de politiek een ongeschreven wet, dat sommigen die naam hebben gemaakt binnen het toneelstuk, dat politiek heet, regelmatig geen actuele herinnering hebben aan hetgeen de burgers hebben gekozen.

Mijn mening was altijd, dat politici het goed met het land en haar burgers voor moeten hebben. Wat is nu een, of het juist is, laat ik in het midden, definitie van een politicus: Volgens Fons Jansen, (1925-1991) Nederlandse conferencier:  << een Politicus: is iemand, die het tegendeel bedoelt van wat hij ten onrechte heeft willen ontkennen en het dan toch maar bevestigt onder voorbehoud.>> Het blijft als je deze uitspraak op je in laat werken koffiedik kijken.

Wie echter denkt, dat de bezetting van de bekendste kamer van ons land, je weet wel de Tweede Kamer, geen eenheid is, ziet het verkeerd. Toen een minister van Binnenlandse Zaken de bekende uitspraak deed, Functie Elders, een tekst die was bedoeld voor Pieter Omzigt, omdat hij teveel onjuistheden van onbehoorlijk bestuur aan de kaak stelde, kwam dat hard aan. Pietertje dacht hierin alleen te staan. Inmiddels hebben velen, terwijl de tekst van Functie Elders helemaal niet op hen betrekking had, aangekondigd de biezen te pakken en elders, buiten de landspolitiek, hun geluk te zoeken. Bij het schrijven van deze blog, staat de teller van vertrekkende politici, die de tekst “functie elders ” een warm hart hebben toegedragen, op bijna 20.

Waar het doorkomt is mij geheel onduidelijk, maar de laatste jaren rommelt het binnen de landspolitiek. De hardheid, zowel in het taalgebruik als wat de omgang met elkaar betreft, is volledig zoek. Zo schijnt het zelfs gebruikelijk te gaan worden, dat de tekst van de troonrede enkele dagen voordat deze wordt voorgelezen uitlekt. Mijn wijlen schoonvader had gelijk: ” Nederland is echt onregeerbaar “.