Niets mis met een dergelijke uitspraak, waarbij je de waardering voor iemand kenbaar maakt, maar het heeft een keerzijde. Jaren geleden vertelde tv persoonlijkheid Oprah Winfrey op tv, dat het uitspreken van de waardering voor iemand niet vaak genoeg mag worden kenbaar gemaakt. Waarom mag je iemand ook niet laten merken, dat hij of zij je waardering heeft? Het kan echter ook doorslaan, om te handelen op de suggestieve handelswijze van de tv persoonlijkheid.

Mijn vrouw en ik luisterden aandachtig naar de uitzending nu jaren geleden. Plotseling kregen wij het idee, om de suggestie van Oprah Winfrey in de praktijk te brengen. Wij voerden haar werkwijze uit met de achterliggende gedachte, dat zoiets alleen in Amerika zal werken, maar niet in ons nuchter Nederland. Wij namen ons voor, zonder vooraf melding te maken aan onze kinderen, om een week lang, dagelijks tegen onze kinderen overdreven regelmatig spontaan te zeggen: “Ik houd van jou”.

Ons voorgevoel werd na dag al waarheid. Schijnbaar kwam het te beangstigend over. Het overviel hen en de reacties konden wij plaatsen in de trant van: “alles goed met jullie” zelfs kregen wij te horen: “ik zou de medicijnen toch met water innemen, want als je dat achterwege laat, ga je je vreemd gedragen”. Nogmaals ons voorgevoel werd beantwoord. Het heeft ook geen enkele zin om te overdreven je waardering uit te spreken.

Men zegt wel eens, “dat overdaad schaadt”. Teveel lofuitingen, dat kan bezwaarlijk en zelfs overdreven overkomen. Zo heb ik eens iemand die doorlopend te positieve reacties plaatste, geadviseerd daar toch mee te stoppen. Schijnbaar had de persoon zijn audioapparatuur niet goed afgesteld, want hij hoorde mijn verzoek om te minderen niet. Na enige tijd afstand te hebben genomen, herstelde het contact weer. Toch schijnt ook buiten de criminaliteit recidief gedrag voor te komen. Het berichten van te positieve meldingen kreeg een herstart. Zelfs toen hij derden zijn positieve uitingen mailde, heb ik de knoop doorgehakt.  Opnieuw heb ik de persoon erop aangesproken en definitief uit mijn sociale media verwijderd en geblokkeerd. Niet leuk, maar nogmaals overdaad schaadt.

Denk dat wij het thema van deze blog nuchter moeten bekijken. Toen ik in 1981 in de freelance journalistiek begon, bemerkte ik, dat ik, als broekie, weinig recensies had op mijn artikelen. Mijn oud hoofdredacteur, een prachtige- en rustige oudere man, bemerkte dat mij iets dwars zat. Toen ik mijn verhaal had verteld, vroeg hij mij aan zijn bureau plaats te nemen. “Kijk”, legde hij bijna vaderlijk uit: “ jij schrijft over Enschede en Glanerbrug. Het is een woonkern van ruim 150.000 inwoners. Als ik dat deel door 2 kom je op 75.000. Als ik dat deel door 2 zit je op 37.500. Stel nu Klaas”, ging hij verder, “als jij op je artikelen in het weekblad wekelijks 150 telefoontjes zou krijgen, dan zal jij bij het 25^e telefoontje al snel denken: “al weer telefoon?” Het kwartje, want de tachtiger jaren was euro, was gevallen.

Deze tekst en uitleg was voor mij duidelijk. Lovende woorden en aanverwante berichten zijn leuk, maar het kan doorschieten. Waardering zit vaak ergens anders. In Twente blijft de lijfspreuk: “doe normaal, dan doe je al gek genoeg”. Denk dat je met dat gedachtegoed verder komt. Denk, dat het te maken heeft met aandacht die zelfs in een gedoceerde fase het beste werkt.

Onze Nederlandse taal herbergt en dat maakt bloggen ook zo interessant, de mogelijkheden om je indrukken of geef het een naam op verschillende manieren kenbaar te maken.

Elke donderdagavond en dat al zeer lange tijd bel ik vanaf 18.35 uur met een zeer goede vriend in Zaandam. Wij kennen elkaar bijna 60 jaar. In de wekelijkse bijpraat-sessie bespreken wij allerlei onderwerpen. Ik ben nog steeds niet van mening, ondanks dat wij, zoals gemeld al geruime tijd met elkaar telefoneren, samen nog lang niet zijn uitgesproken.

Deze gesprekken vinden plaats, zonder doorlopend de waardering voor elkaar uit te spreken. De gesprekken verlopen zeer respectvol. Het komt regelmatig voor, dat ergens na 21.00 uur de verbinding wordt verbroken, omdat wij beiden, hij in Zaandam en ik in Glanerbrug toch wel een droge keel hebben gekregen en zin hebben in koffie. De thema’s in die gesprekken, die wij beiden als heilig beschouwen, mogen gevarieerd worden genoemd. Vooral de politieke sores in ons land  heeft onze aandacht, maar ook de maatschappelijke ontwikkelingen, waarbij iedereen, maar doet wat moet. Het komt regelmatig voor, dat naar aanleiding van het wekelijkse telefoongesprek er weer een basis wordt gelegd voor een nieuwe blog.

De wederzijdse waardering is na bijna 60 jaar vriendschap groot. Het is belangrijk om je waardering te kunnen doceren. Ook een andere goede vriendschap, die dateert uit begin jaren ’60, is nog steeds hecht te noemen.

Zonder beide vriendschappen een extra meerwaarde te geven, waardoor je door kunt schieten, is er een basis. Oprah Winfrey zal het zeker goed hebben bedoeld.