Ondanks het gegeven, dat Nederland één land is, zijn  er steeds vaker verschillen te merken  tussen de Randstad en ons Tukkers uit de Achterhoek, zoals een westerling het zo graag zegt. Twente in de Achterhoek? Gisteren lag de Achterhoek nog in de provincie Gelderland. Ach een mens is nooit te oud om te leren.

Toch valt het mij steeds meer op, dat aan de andere kant  van de IJssel, afgezien dat daar ook wel aardige mensen zullen wonen, de bevolking  minder onderlegd is qua taalgebruik en niet weet waar welke plaats in ons land ligt. Zo heb ik wel eens een kerstkaart ontvangen, waar doodleuk op stond vermeld: mijn adres en Enschede (Groningen). Verder kent men daar geen verschil tussen liggen en leggen en kennen en “ kannen “. ( of is het kunnen )

Zo moeilijk is het in feite niet. In mijn voormalige branche, de incassowereld, heb ik eens op de vraag: “maar waar ligt Hengelo dan wel”, geantwoord: “Hengelo, dat ligt onder Groningen”. Mijn directe collega’s konden een reactie niet onderdrukken, maar na enig tekst en uitleg van mijn kant, moest men mijn gelijk erkennen. Hengelo ligt zeer zeker niet boven Groningen.

Belangrijk is het, dat je respect voor elkaar hebt. Dat respect moet dan wel van beide kanten komen en het heeft geen enkele functie om als oosterling doorlopend te moeten ervaren, dat vanaf de andere kant van de IJssel minderwaardig over onze regio wordt gedaan.

Toen Tv “persoonlijkheid” Johan Derksen in zijn woning in Drenthe, dacht dat de trap in zijn huis slechts uit 1 trede bestond en hij daardoor de andere treden in vogelvlucht voorbij zag komen, waardoor hij ongelukkig ter val kwam, reageerde zijn collega als volgt. Collega brulboei Cor van der Gijp kon het niet nalaten door op te merken, “en moet er dan een ambulance uit Amsterdam komen of heeft men dat daar wel “.

Maar ook hoe kan iemand een dergelijke opmerking bedenken en dit alles in de trant van: “dat hebben jullie toch niet, nee, dat is alleen op mijn locatie aanwezig”. Het geheel heeft vanzelfsprekend van doen met enige  vorm van intelligentie. Dit alles onder de noemer van : “als men mij, en nog belangrijker, ik mijzelf, maar hoor”.

Dergelijke loze- en nietszeggende opmerkingen maakt een Randstadter er niet populairder op. Natuurlijk hebben wij als oosterling een hard gegeven, dat de wijzen uit het oosten komen. Helaas geeft een erg dik boek aan, dat het maar drie wijzen waren. Denk dan ook dat door dit geringe aantal men Twente de aangewezen locatie vond voor het Technisch Hoger Onderwijs, de latere universiteit. Die drie wijzen van toen hebben gelukkig kunnen bij leren.

Oud burgervader Thomassen, die Enschede bestuurde van 1958 – 1965, haalde de landelijke media door in een Ford oldtimer regelmatig naar Den Haag te tuffen met op het dak de leus: < Twente stelt als eis, Technisch Hoger Onderwijs > Ach het voordeel is natuurlijk in deze slogan, dat eis en onderwijs op elkaar rijmen.

Nee de kloof tussen oost en west is duidelijk aanwezig. Ook wel logisch, in de ogen van een westerling, want zowel op familiair terrein als zakelijk, ligt de schuld van deze verwijdering bij niemand. Het is nu, zoals vaak wordt gehoord, vanuit de Randstad erg (te) lang rijden naar de Achterhoek. “Jullie”, wij bewoners uit het oosten, wonen dichterbij”

Denk dat verdedigen van deze onjuiste stelling geen enkele zin heeft. Vaak is de heen- en terugreis via dezelfde route gelijk. Voor een westerling, meegaand in zijn veronderstelling, zou hij of zij zich moeten realiseren, dat als de heenreis dan  langer duurt dan de terugreis, zijn opvatting voordelen heeft.  Met andere woorden hij / zij is, op de terugreis, eerder thuis.

Het is ook allemaal zo moeilijk. Op het terrein van de digitalisering denk ik dat een oosterling verder is. In het oosten kende men al een Enter, terwijl, zelfs in de goed ontwikkelde Randstad het woord toetsenbord nog moest worden uitgevonden.

Het wordt steeds vaker kenbaar gemaakt, dat de bewoners van Oost Nederland de IJssel zien als hun denkbare grens. Zodra de achterwielen van hun auto de brug zijn gepasseerd, richting Deventer, bekruipt hen het gevoel weer thuis te zijn. Ook al moet er dan nog vele kilometers worden afgelegd.

Wat maakt het ook allemaal uit. Het oosten heeft het westen nodig om naar zee te gaan. Als over een aantal jaren de zeespiegel stijgt en het westen wordt overspoeld, ligt de zee ook weer dichterbij en zullen de prijzen van on(t)roerend goed in Oost Nederland daardoor stijgen. Dat geeft dan ook wel weer een gevoel van enige meerwaarde.