Wacht even voordat u een tegenargument plaatst, want het gelijk is niet altijd aan uw kant. Ik ben overduidelijk van mening, dat de ervaring van iemand,  “ figuurlijk “ eeuwig duurt. Confusius, de bekende Chinese filosoof, zei ooit: “men moet zich in de jeugd een stok snijden, zodat men er in de ouderdom op leunen kan”. Confusius had, eeuwen geleden, het gelijk al aan zijn kant. Als je in je jeugd geen stok ( lees ervaring) opbouwt snijdt, heb je er op latere leeftijd, ook wel ouderdom genoemd, kom je iets tekort. Daarom concludeer ik, dat je jeugdjaren ook op latere leeftijd belangrijk zijn. De jeugdjaren zijn de bouwstenen voor later.

Eerlijkheidshalve begreep ik de opmerking nooit, dat je als jeugdige vanaf je geboorte tot begin basisschool, de basis legt voor later. Je leert mensen kennen misschien wel wat het vertrouwen of wantrouwen betreft en je doet in de genoemde leeftijdsklasse vanaf je geboorte tot 4 jaar veel ervaring op. Het lijkt allemaal zo onlogisch, maar realiseer je maar eens wat zo’n kleine allemaal leert en moet ondergaan. Het zindelijk worden alleen al is een van de eerste stappen, die je kunt plaatsen als overwinning

Op 4 jarige leeftijd mag je de tweede stap zetten om je ouderlijk gezag nog verder los te laten. Veelal is aan de basisschool, waarbij de leerplicht gestalte krijgt er een bezoek aan voorafgegaan aan een dagopvang. Het zijn allemaal kleine stapjes die je op latere leeftijd durft te zien als ervaring. Mijn oudste kleindochter sprak tijdens haar periode van de dagopvang steevast over baby-collega’s. Met andere woorden de dagopvang was een overduidelijk onderdeel van haar leventje geworden. Ik kon er altijd smakelijk om lachen als zij het over haar collega’s had. Nu jaren later kan zij nog steeds over haar collega’s binnen de dagopvang spreken, want het is inmiddels een onderdeel van haar dagelijkse werkzaamheden geworden. Hoe toepasselijk kun je het noemen, dat haar leventje van nu de basis kent uit haar jeugdjaren. Denk dat zij de stok van de jeugd goed heeft gesneden, zodat deze de basis gaat leggen voor haar toekomst.

De verhalen, dat de jeugd en de bijbehorende jeugdjaren de bouwstenen zijn voor de toekomst, is waarheid. Daarom is het duidelijk, dat mensen onverschillig de leeftijd het gewoon zonder een jeugd niet zullen redden. Daarom is het zo belangrijk, dat je je in de eerste jaren goed kunt vormen, je snijdt figuurlijk de genoemde stok, die ervaring heet, waardoor je op latere leeftijd steun hebt. Je kunt ook bloggen, zodat je terug kunt vallen op je gecreëerde ervaring. Maar…wat is ervaring?

De Ierse schrijver Oscar Wilde (1854-1900) beweerde ooit, dat ervaring de eenvoudige benaming is die wij aan het aantal van onze fouten geven. Ergens is deze stelling te volgen, want men leert van zijn fouten. Je kunt een fout daarom in feite maar eenmalig maken, want als je dezelfde fout vaker maakt, durf ik het stommiteit te noemen. Je had bij de tweede keer je moeten realiseren, dat het op die manier niet goed gaat. Vreemd dat ik nu ik dit blog doorlopend aan die stok moet denken die men in de jeugdjaren aan het snijden is.

In ons dorp zat jaren een oude man elk middaguur op een bankje. Elke middag besneed hij een stok. Ik weet niet beter, dat de goede man jaar in en jaar uit op dat bankje zat, elke middag vanaf een vast tijdstip. Doordat het een “vast ritueel” was geworden, is in de loop der jaren een vaste groep personen op leeftijd een bezoekersgroep gaan vormen. Tijdens het snijden van de prachtige wandelstokken volgden de bezoekers de vorderingen en werden, hoe toepasselijk, ervaringen uitgewisseld. Confusius was een wijs man. Wat hij beweerde werd eeuwen later op een bankje ergens in het buitengebied van ons dorp in de praktijk gebracht. Helaas mis ik de oude man met zijn wandelstokken. Het bankje op de hoek Ekersdijk bij het sportpark is leeg. Wel vertelde hij mij eens, dat het lopen steeds moeilijker ging.

Nu ik op deze late avond ergens in augustus 2023 in mijn werkkamer deze blog schrijf, ontdek ik bij elke druk op de toetsen van mijn toetsenbord de verbondenheid met de uitspraak van Confusius en deze bijzondere door mij in herinnering gebrachte prachtige oudere man. Die figuurlijk al leunend op zijn zelf gesneden stok leunend op zijn ervaringen, zijn aanhang een luisterend oor gaf.

Leeftijd en jeugd zijn met elkaar verbonden. Jong geleerd is oud gedaan. Het is altijd heerlijk al die verhalen van vroeger, ja al die ervaringen, te kunnen doorgeven aan anderen. Ik was altijd onder de indruk van de gespreksstof bij dat bankje. De bezoekers luisterden naar de ervaring van de man met die stok. Prachtig is de herinnering aan deze latere “Confusius” uit ons dorp ergens op een bankje in het buitengebied.