Het overviel ons. Zo ineens begaf onze tv het aan het einde van een zaterdagmiddag. Het resultaat van deze beeldstagnatie kon niet op een beroerder moment plaatsvinden. Winkels waren gesloten en de planning voor het weekend viel daardoor onder het etiket: “even omschakelen”. Dat was inderdaad het eerste, dat ons te binnenschoot. Je kunt zelfs bloggen “even terug naar af”. Terug naar de periode, dat er nog geen televisie was.

Je verzeilt in zo’n situatie even later in een overleg stadium. De prangende vraag, zoals een nestor in de landelijke politiek zo’n vraagstelling noemt, luidt: “hoe geven wij nu zo iets een plaats, want zelfs in Glanerbrug gaat los van de opmerking van Herman Finkers, alles gewoon via de kabel. Alleen…op die zaterdagmiddag ergens eind juli 2023, op één aansluiting na,  even niet. Het pakket van de kabel provider, Tv, internet en telefoon, moest het even met één tv aansluiting minder doen.

Hoe vreemd het ook mag klinken, maar samen met mijn wederhelft hebben wij genoten van deze plotselinge stagnatie met betrekking tot het wegvallen van de televisie. Wie baalt er niet van de vele herhalingen op tv en als je het op de keper beschouwt, kijk je alleen naar de glasplaat aan de muur om te kunnen kijken en je tijd te doden.

Vooral die talkshows waarin de meldingen van de journaals ten treure worden uitgemolken, zodat er zelfs niets meer te melken valt. Al die zichzelf deskundignoemde tv persoonlijkheden, inclusief bretels en hoog opgetrokken pantalon en in  samenhang met derden die aan een discussie in een talkshow wegens een te laag I.Q niet kunnen deelnemen, daar zit ik, maar wie dan wel, helemaal niet op te wachten. Soms heb ik het gevoel, dat talkshows het gat in de tv programmering moeten opvullen, omdat men anders niets zinnigs heeft om uit te zenden.

Toen Aagje de opmerking plaatste: “eindelijk even geen tv. Dat komt mooi uit, want ik heb bij een online aanbieder een mooie radio met cd gezien en die kan prachtig de tv vervangen, als er wederom eens niets belangrijks wordt uitgezonden.” Die opmerking klonk als een verademing.  Met een aantal drukken op de knop binnen het account van de online leverancier, die Boll staat om de aanbiedingen, was de koop rond. Toen ik mij realiseerde, dat ik in de werkkamer ook geen radio met cd had staan, heb ik de handelingen met betrekking tot het bestellen in de herhaal stand uitgevoerd. Met andere woorden binnen enkele dagen werd door een “snel bestel ” 2x een radio met cd afgeleverd en is er een start gemaakt met “even omschakelen”.

Tijdens het schrijven van deze blog, realiseer ik mij, dat menigeen, en mijn vrouw en ik zeker niet in mindere mate, wij in ons dagelijkse doen en laten ons hebben laten meevoeren door een ritme dat nauw verbonden is met ons die glasplaat aan de muur. Los van het gegeven, dat ons beeldscherm overdag de functie was toebedeeld van radio en in de avonduren een functie elders hanteert als beeldontvanger, is de tv een daadwerkelijk onderdeel van ons leventjes geworden. Helaas het is niet anders en je went er aan, omdat je het in het vakje regelmaat kunt plaatsen. Mag je vanuit dat gegeven concluderen in feite niet zelf onze dag in te delen, maar dat wij dat, onbewust, laten doen door een glasplaat die aan de muur hangt?

Vanzelfsprekend was de melding, dat onze televisie de geest had gegeven, geen prettige ontdekking, in eerste instantie. Met het weekend voor de boeg worden plotseling je plannen omver gegooid, want je mist je favoriete tv programma. Hoe simpel leef je dan, als, zie de tekst eerder, dat je in een dergelijk vakje je tv kijken zit.

Het invullen van de tv loze periode leverde gelukkig geen moeilijkheden op. Het gaf zelfs rust. De dwang of de druk om weer gezellig te gaan kijken naar de digitale dwangbuis kon even niet, maar het hoefde ook niet. Nogmaals, als je tot de conclusie komt, hoe onbelangrijk het in feite is, waar je naar kijkt, gaan andere zaken een hoofdrol spelen, heb ik een aanvraag gedaan om mij te schamen.

De boekenkast ga je raadplegen en je hoort figuurlijk de boeken tegen elkaar fluisteren:  “eindelijk ze hebben het door, dat er meer is dan een televisie”. De gezelschapsspellen als Triominos en Rummi-cup komen weer eens uit de kast en je speelt gezellig je spel. Toch geeft het een goed gevoel, dat een mens niet voor één gat is te vangen. Met niets doen, doe je toch iets, maar dom vooruit zitten kijken, geeft geen enkel perspectief. Wij luisteren nu meer naar de radio met cd en waarderen het omschakelen.