Hoe vreemd mag het klinken, dat je kunt leven onder het juk dat chaos heet. Karel Broullart, een filosoof uit België, beweerde ooit eens filosofisch, dat de beste manier om een chaos te veroorzaken is, de drang om alles te willen regelen. Zijn visie zal niet op Nederland zijn gericht, maar tussen de regels door, durf ik wel richting Nederland te denken. Het riekt, prachtig woord vind ik het, in ons land erna, dat alles geregeld moet worden en misschien daarom begint het binnen de landsoverheid er steeds meer op te lijken, dat men niet regelt, maar alles in het werk stelt om een chaos te beheren.

Wat is er in Nederland dan niet geregeld? Een zeer goede kennis van mij zegt met betrekking tot de huidige situatie in Nederland: “er is over nagedacht, alleen schijnbaar niet lang genoeg”. Dat bedoelt men nu met alles te willen regelen. Door erover te hebben nagedacht, kan het zo maar voorkomen, dat een voorgenomen standpunt door een eerdere maatregel wordt geblokkeerd.

Nu men eindelijk na vele protesten en andere onregelmatigheden men er zich van bewust is, dat het stikstof beleid toch anders zou moeten worden aangepakt, schijnt een eerder afgesloten maatregel, die zelfs bij wet is vastgelegd, de nieuwe voorgenomen plannen te dwarsbomen.

Dat krijg je nu als je alles in een beleidsplan of wetgeving vastlegt. Door het voornemen te hebben gehad om het punctueel te willen regelen, wordt elke poging om flexibel met een situatie om te gaan, tegengewerkt. Als je jezelf dan afvraagt wie werkt nu wie tegen dan is de dader danwel de oorzaak van het probleem, ja zelfs van de ontstane chaos, dezelfde overheid die zo nodig de koe bij de hoorn wilde pakken, maar door zelf opgelegde maatregelen zichzelf nu tegenkomt.

Niet alleen op het terrein van de stikstof komt de veroorzaker van alle ellende zichzelf tegen. Ook binnen een of andere affaire met toeslagen dacht men er goed aan te hebben gedaan, door alles goed af te regelen. Uit ervaring weet ik, dat het een kleine moeite zou moeten zijn om teveel ontvangen gelden, als toeslagen, subsidies en geef er een woord aan, gewoon terug te kunnen betalen. Nee, nu derden, die zichzelf oh zo belangrijk vinden en hun duit in het zakje te willen doen, schijnt een normale terugbetaling, waarbij naam-adres-betaaladres en het betreffende bedrag bekend zijn, niet 1-2-3 is terug te betalen. Doordat anderen, lees instanties, platform en commissies, zich er zo nodig mee moeten bemoeien, stagneert het.

Het zal je maar overkomen, dat je door toedoen van de overheid, waar je ooit nog vertrouwen in kon hebben, nu wordt tegengewerkt, omdat alles zo goed is geregeld, dat niets meer gaat lukken. Diezelfde overheid heeft schijnbaar nog steeds niet in de gaten, dat een dossier meer is dan een aantal A-viertjes. De belangrijkste bijlage van een dossier is en blijft de natuurlijke persoon die het allemaal aangaat en niet te vergeten moet ondergaan. Het is en blijft onwaarschijnlijk, dat van overheidswege uitsluitend naar een dossier wordt gekeken en duidelijk niet naar de belangrijkste bijlage, namelijk de persoon in kwestie.

Hoe krom kan dan een kopregel voor een blog klinken als je schrijft: “als chaos je leven beheert”. Dat leven kan per direct worden vervangen door het te accepteren, want er is over nagedacht. Accepteren staat in die bekende woordenverzameling voor: aannemen, aanvaarden. Of je het met die tekst en uitleg het eens moet zijn, laat ik in het midden. Mij werd ooit een voorstel opgedrongen, waarbij de tekst stond: “slikken of schikken”. De Romeinse keizer Marcus Aurelius schreef ooit: << Zoals een molensteen alle soorten graan kan vermalen, zo moet een sterke ziel in staat zijn alle gebeurtenissen te accepteren >>. Wijlen conferencier Wim Kan meldde ooit in een oudejaarsconference: “democratie….? Ik lees elke dag in de krant wat ik nu weer wil.”

Je hoeft er weinig voor te doen, helemaal als buitenstaander, om je een beeld te vormen van en voor de eerder beschreven tekst. De insider, de lotgenoot of duidelijk degene die het aangaat, is de fase van het vormen van een beeld van de situatie al lange tijd voorbij. Het verstrekken van de mogelijkheid om je hoofd boven water te houden mag worden gezien als een pleister op de wond.

Ook die suggestie hoe moet je dan je hoofd boven water houden, daarover zal ook wel weer door buitenstaanders die het lot niet direct aangaan, zijn nagedacht. Zo zullen velen de cursus DPT, dood paard trekken, omarmen en denken, dat de strohalm die hen wordt toegereikt sterk genoeg zal zijn om het hoofd boven water te houden.

Helaas, zo werkt dat niet in Nederland. Nadenken over zaken die henzelf niet aangaan en de oplossing voor anderen blokkeren daar gaat het schijnbaar om. Zeg het maar.