Vreemd dat zangeres Hedy Lester op het songfestival in 1977 met haar song toen al actueel was. Als je het onderstaande couplet goed leest, kan het zo in deze hectische tijd worden meegenomen. 

In de mallemolen van het leven
Draai je allemaal je eigen rondje mee
De molen draait ook zonder jou
Je paard blijft nooit lang leeg
Dus kom, draai met die mallemolen mee

Om in pretparken en kermissen in de draaimolen mee te mogen, moet je de ritprijs betalen. Daarentegen kent de mallemolen van het leven geen directe toegangsprijs. Je kunt zo instappen om mee te mogen. Nee daarover hebben wij Nederlanders niets te klagen. Je hoeft zelfs geen kaartje te kopen, want je Digid of Burger Service Nummer is al voldoende om deel te mogen nemen aan wat wel en wat niet mag. Het rondje langs aandachtspunten wat wel en wat niet mogelijk is, noemt men nu gekscherende de mallemolen van het leven.

Maar stel, dat je nu niet in die mallemolen wilt meedraaien?  Stel nu, dat je even geen zin hebt aan al die verplichte poespas. Het nadeel van het hebben van een dergelijke mening breekt je op. Niet mee willen draaien in de maatschappij, niet op een paard in de molen of op iets anders willen zitten, kan en mag niet. Wij leven in een vrij land, je mag vrij adem halen, maar wat jezelf graag zou willen doen, daarvoor zijn nu eenmaal regels en laat ik het niet vergeten vooral wetten.

Maar kennen wij dan in feite twee (malle) molens? De eerste is te vinden op de kermis en pretparken, de tweede staat voor het zeilen en reilen in onze wereld, die gemakshalve de maatschappij wordt genoemd. Mijn toeverlaat, de Dikke van Dale, staat toe om voor reilen en zeilen ook handel en wandel in te vullen.  Alleen met familie moet je wandelen en niet handelen. Dat dan wel weer.

Is het dan niet tegenstrijdig te noemen, dat wij, personen, in een draaimolen op de kermis en pretpark toleranter zijn dan in onze eigen mallemolen, waarin wij dagelijks zitten?  In de molen op de kermis wordt er, uitzonderingen bevestigen ook hier de regel, geen commentaar geleverd op degene die met ons meedraait of in hetzelfde schuitje zit. In hetzelfde schuitje zitten, wat een bekende uitdrukking.

Het is duidelijk, dat in de ene situatie men korter door de bocht denkt, dan in de andere. Tolerantie is ook niet altijd gemakkelijk. “Vriend” van Dale geeft eindelijk een duidelijke  tekst en uitleg over een woord: tolerantie = verdraagzaamheid tegenover andersdenkenden.

Als nu de wereld van ons allemaal is, waarom is er dan soms, en ik druk het voorzichtig uit, voor sommigen geen verdraagzaamheid, omdat men anders denkt? Wij blogden toch al, dat ook deze anders denkenden in onze molen zitten of zelfs in dat bekende schuitje.

Hedy Lester heeft deze tekst, de inhoud van het lied, zelfs internationaal, tijdens het 12^e songfestival, de wereld ingegooid. In de loop der jaren is men minder toleranter geworden. Wij leven met z’n allen steeds meer in een ik cultuur dan in een cultuur waarin ‘samen met’ de aandacht heeft. De onderlinge coalitie is ver te zoeken.

Mijn insteek van deze tekst is, dat er duidelijk met twee maten wordt gemeten. Op het ene vlak is men wel tolerant en op het andere vlak, in de andere molen, durft men niet tolerant te zijn, want anders….ja wat anders? Anders worden wij zelf erop aangekeken, dat wij het wèl zouden tolereren? Denk dat de tekst nu gevaar loopt om van een draaimolen over te stappen naar een veestapel. Ja wat anders… anders zouden wij buiten de grote kudde vallen, die er geen tolerante menig op nahoudt? Als wij ons bij die groep zouden willen voegen, ben je rijp voor het etiket kuddedier.

Meelopen met een massa, waarbinnen een mening wordt verkondigd die in feite niet jouw mening is, klopt niet. De drive die je zou kunnen hebben om misschien wel samen sterk te staan, gaat niet altijd op. Probeer je eigen regisseur te zijn over je doen en laten en toon nogmaals respect voor die ander.

Het leven en zeker het meedraaien is elke dag weer de moeite waard. Elke dag wordt je “als winnaar” deelgenoot van deze wereld, die er mag zijn.  Oh ja, wij hoeven het niet altijd met elkaar eens te zijn. Ondanks het niet met elkaar eens zijn, zou iets meer tolerantie voor personen, die met je meedraaien in de mallemolen, geen overbodige luxe zijn.