Vindt u het moeilijk om even om te kijken naar het verleden? Je zou kunnen bloggen even een pas op de plaats om een situatie of misschien wel het heden even te overzien. Denk, dat het inderdaad geen kwaad kan om, ja wat om….., zeg het maar, even stil te staan en bewust te kijken naar dit moment?

Ik blogde het al vaker. Wij leven in een zeer hectische wereld. Snelheid, voortgang, progressie, deze woorden zijn bijna familie van elkaar. Het een kan niet zonder het ander, want stel, dat je achter zou blijven bij je directe vrienden, dat gaat dan toch ten koste van je vooruitgang of misschien wel van je imago.

Zeg het maar. Dat schoot mij afgelopen dagen te binnen, toen ik mijn nieuwe mobiel in ontvangst nam. De oude uitvoering ervan, geen model dat Rutte, een Nokia 301, nog hanteert, blokkeerde de nieuwe combinatie van navigatie, radio en telefoon in mijn te snelle auto. Ik schrijf dit in overtreffende trap, want anders valt het buiten de doelstelling van deze blog.

Even omkijken of even een pas op de plaats is wel eens nodig. Je doet gewoon mee, met de nieuwste mogelijkheden. Als je aan een nieuwe pc toe bent, overweeg jij toch ook niet om in plaats van de pc maar een lei en een griffel te kopen? Afgezien, dat je be- of zelfs onbewust tot de koop overgaat, je zit gewoon in het stramien van deze tijd.

Dat bedoel ik nu met even omkijken en je realiseren waar je mee bezig bent. Natuurlijk maak ik, als oudere, mij ook schuldig aan deze ongewone situatie. Door de doorlopend drang om iets nieuws te kopen en bij te willen blijven, bevorder je de stijgende consumptie maatschappij. Het is niet anders, want in die stroom van “ dwang “ om verder en meer te willen, zitten wij nu eenmaal.

Heeft u dat ook, maar het is helaas niet meer mogelijk, omdat de figuurlijke trein in hoog tempo doordendert, soms heimwee naar rustiger tijden van weleer? Wellicht herinnert u zich die periode nog wel, dat het allemaal rustiger verliep. Je weet wel die tijd dat men nog met elkaar sprak en in die periode iets meer tijd voor elkaar had dan nu.

Ik bedoel ook die tijd, dat je bezoek kreeg en dat men nog aandacht voor elkaar had en deelnam een het gesprek van dat moment. Nu heb ik vaak tijdens het bezoek, dat men het nodig vindt om je te bezoeken en dat men hun ” externe geheugen “, of te wel de mobiele telefoon, belangrijker vindt, dan op bezoek zijn.

Oh ja, natuurlijk kun je de eerdere genoemde periode, of moet ik het hebben over tijdperk, niet vergelijken met het tijdvak waarin wij ons nu bevinden. Denk ook, dat mijn reactie, of zie het als kritiek, kan worden geplaatst onder het etiket generatiekloof. Het zij zo en het is niet anders.

Weet het voor 100 % zeker, dat bovenstaande tekst u aanspreekt. Ook u zal in sommige beschreven situaties hebben moeten overwegen om even uw zegje te doen, dat het op bezoek komen als omschreven, voor de gastvrouw / gastheer, niet prettig is. Om dan maar te kiezen voor de lieve vrede, wordt ervoor gekozen om de situatie te accepteren in de reeks van excuses in de trant van: “want dat gebeurt ook bij anderen”  

Hoe komt het nu, dat wij in een tijd leven, dat wij ons gaan storen aan dergelijke situaties? Moet de oorzaak ervan worden gezocht in het feit, dat wij gebaat zijn om meer aandacht te krijgen en dat die aandacht ons eventjes niet wordt gegund?

Nee, dat deed men vroeger, of zoals wij dat noemen, in onze tijd, toch eventjes anders. Er was volop contact met anderen en er werd volop met die ander gesproken.

Oh ja, tijden veranderen en wij zitten, ook als ouderen, in de flow, die wordt bestuurd door de massa die het, ongetwijfeld, goed bedoeld. Los van het veelvuldig ‘afwezig zijn’ tijdens het op bezoek zijn, weet datzelfde bezoek, dat hun aanwezigheid, los van de kritiek, zeer zeker wel op prijs wordt gesteld. Je hebt er een blogsite van: je moet het zien.