Bij het naderen van een nieuwe periode, hetzij een wisseling van het jaar of direct na een vakantie, durven wij ons plan van aanpak met de betrekking tot onze voornemens weer aan te spreken. Nu enkele maanden na de jaarwisseling, als je dan achterom kijkt, is het bij een voornemen gebleven. Niet dat wij het vóór die periode  altijd fout hebben gedaan of dat onze lifestyle anders kon, nee natuurlijk niet, maar iedereen heeft het erover. Om dan niet achter te willen blijven, want dan ben je een uitzondering in je kennissenkring, doe je maar mee. Natuurlijk heb ik ook goede voornemens. ( hihi )

Zo staat minder eten, meer sporten, zuiniger leven en meer ontspannen, in welke volgorde dan ook, hoog op het lijstje van de veel aangehaalde voornemens. In het dikke woordenboek, beter bekend als de Dikke van Dale, staat voor het woord voornemen, plan. Niets meer en niets minder wordt hierbij nader verklaard.  Kort door de bocht genomen, kun je bloggen iets in de trant van: “dat je ooit iets van plan bent”, want dat is dan je voornemen. Duidelijk? Nee natuurlijk niet, maar in het geheel van je kennissenkring kun je dan altijd zeggen: “ja dat plan heb ik ook of en dat klinkt minder burgerlijk: “dat voornemen is mij eigen”. In feite kun je, maar dat het was al eerder bij je bekend, beter niets zeggen en niets schrijven, want alles wat je schrijft ligt vast, zoals dat dan heet. Bovendien alle voornemens die je hebt genoemd en misschien nog eraan toe zal voegen, blijven vaak bij voornemens. Het klinkt zo mooi.

Waar komt de drive of misschien wel de drang vandaan, wanneer anderen iets van plan zijn of in de trant van deze blog, het voornemen hebben, anderen plotseling die plannen ook hebben. Wie vanaf begin december tot ergens een paar weken verder facebook afstruint, komt een scala aan goede voornemens tegen.

Het is toch een ingeburgerde uitspraak, dat iedereen baas over zichzelf is en dat wij de regisseur zijn van ons eigen leven? Niemand, maar dan ook echt niemand, bepaalt hoe wij ons leven moeten indelen. Je zit soms in een semi keurslijf, maar zelfs als wij daarvan deel uit maken, dan nog hebben wij het recht om voor onszelf, binnen de kaderen der mogelijkheid, iets te doen of niet te doen.

Misschien een vreemde vraag. Als wij burgers, je weet wel van die onderdanen in een land dat Nederland heet, nu door hebben met onze voornemens dat het ook anders kan, zijn wij dan daarop een uitzondering? Ik heb nog nooit een kreet gehoord in de trant van een voornemen van het kabinet of politieke partij, dat zij het voornemen hebben om het anders te gaan doen. Je weet wel in de trant van: “sorry wat wij als kabinet altijd hebben beloofd en nooit hebben gedaan, dat gaan wij nu anders doen”.

Ik weet het is een gevaarlijke suggestie. Stel, want je moet in zaken waarbij de overheid ter sprake komt, altijd een slag om de arm houden. Stel als men, ik bedoel de overheid, dat zij aan zouden geven, dat zij het voornemen hebben om het anders te doen, kun je zo’n voornemen dan gelijkstellen als een schuldbekentenis? Met volle overtuiging durf ik de suggestie te doen dat u denkt: “waar haal je die onzin vandaan, want de overheid zal nooit toegeven om iets anders te gaan doen”. Ik weet het  en zal mij daar ook bij neer moeten leggen.

Je kunt natuurlijk met een pokerface ook gewoon je excuus aanbieden en iedereen laten denken, dat je alles in het werk stelt om het voortaan beter te gaan dan voorheen en  daarna, als de rust in wedergekeerd, op de ingeslagen weg verder te gaan.

Ach, wat stelt het ook in feite allemaal voor. Belangrijk is gewoon je ding te doen. Ik ben actief geweest om wederom het vaste aantal woorden van 799 aan het papier toe te vertrouwen. Dat voornemen is voor mij telkens weer een uitdaging en telkens ben ik verheugd, dat mijn vingers in een race over het toetsenbord erin zijn geslaagd om binnen het gestelde aantal woorden, tekst in elkaar te zetten.

Voornemen, wat een woord eigenlijk en wat kun je ermee? In feite mag je het woord plaatsen als trentsetter tijdens een bepaalde periode. Een periode waarin: “ja maar dat wilde ik ook” relevant is. Het zou zonde  zijn om van de eventuele mogelijkheden geen gebruik te maken, afgezien, dat wij iets willen gaan doen. Plannen maken in welke vorm dan ook is altijd beter dan helemaal niets te gaan doen. Daarom is het hebben van een voornemen een soort uitdaging die mogelijkheden zou kunnen bieden. Een volk dat leeft bouwt aan zijn toekomst, afgezien, dat het doel wordt bereikt.