Hoe mooi klinkt die gedachte, maar helaas is de wens veelal de vader van de gedachte. Het roer in handen hebben, kent als betekenis: “leiding geven in moeilijke tijden”. Leuk zo’n geruststellende zin in een blog, maar de vraag die ik daaraan durf te koppelen is: “wat heb je eraan als je een roer in handen hebt, terwijl je ziet, dat er geen schip aan vastzit”. Natuurlijk levert dat, als zeevarend volk,  geen moeilijkheden op, want de beste stuurlui staan op de wal. Elke outsider weet het immers beter.

Heeft u dat ook, dat je soms het overzicht binnen de maatschappij verder moet zoeken dan voorheen. In het verleden, maar dat is het voordeel van het op leeftijd zijn, had ik altijd het idee, dat alles zo goed was geregeld. Laat ik mij duidelijker uitdrukken, ik bedoel, dat het allemaal beter was geregeld dan momenteel. Je had, misschien van huis uit, vertrouwen in de bestuurlijke organen die alle afspraken handhaafden. Zonder enige dwang of welke bestuurlijke uitvlucht dan ook, wist je, dat de afspraken die waren gemaakt stonden.

Het valt mij steeds vaker op en als blogger ga ik drukke tijden tegemoet, dat alle regel- en wetgeving binnen ons kikkerlandje, aan het afzwakken is. Zo worden wij dagelijks overladen door een landelijke overheid die doorlopend intern met elkaar overhoop ligt. Wim Kan, mijn grote taalkundig voorbeeld, noemde het al eens in een conference toen hij de legendarische woorden uitsprak: ” Is de voorzitter het met mij eens, zo ja en waarom niet? “. Deze uitspraak schoot mij te binnen toen de affaire rond het voorzitterschap van de Tweede Kamer op de helling stond, sorry, ik bedoel ter sprake kwam.

Ik heb mij afgevraagd: “waar gaat dit over”. Op dat moment werd het mij duidelijk, dat veel kamerleden het woord en het begrip roeping verder van zich vandaan hebben geschoven en puur in de kamer zitten, omdat zij ook maandelijkse vaste lasten hebben en puur voor de money in de Tweede Kamer zitten. De discussie over het voorzitterschap zie ik puur als onderling gekrakeel. Andere zaken die wel voor het belang van het land zijn, komen door het gesteggel als genoemd op een lagere plek op de lijst van aandachtspunten. Je kunt je afvragen, waar is men toch mee bezig?

Kort door de bocht genomen, u dacht natuurlijk waar blijft die uitspraak, rommelt het in de bekendste kamer van ons land.  In deze tijd van automatisering schijnt handmatig besturen en begeleiden steeds vaker ‘uit de bocht te vliegen’. In feite is het logisch, want binnen het kader van automatisering, je weet wel conform de werking van het binaire gedoe binnen een computer, is alles strak geregeld. Strak geregeld, omdat een computer niet kan denken, maar doet zoals hij geprogrammeerd is.

Wij mensen hebben de nare eigenschap, dat wij gaan denken en dat denken doen wij in combinatie met anderen, maar dan volgens ons eigen inzicht. Helaas en dat werkt nu eenmaal niet, omdat niet iedereen dezelfde gedachtegang heeft. Wij mensen denken verschillend en willen allen het gelijk aan onze kant. Mijn zoon zegt regelmatig: “Pa, er is over nagedacht, alleen niet lang genoeg”

Het is toch van de gekke. Neem nu de stikstof-affaire. Het zal inderdaad noodzakelijk zijn, dat er iets moet worden gedaan aan het terugzetten van het percentage stikstof, maar maak het plan van aanpak dan inzichtelijk, zodat gekozen koers voor iedereen duidelijk is. Dat het percentage stikstof omlaag moet, maar doe dan als overheid redelijk. Als je dan leest in de media, dat onze eigen stroomkoning Jetten alles in het werk stelt om de stikstof te verlagen, maar zelf voorstander is om het vliegtuig te blijven gebruiken, dan is dat zo tegenstrijdig.

Dergelijke manieren van  optreden doet mij duidelijk denken aan: “ik zeg wel dat het moet veranderen, maar zelf bepaal ik wat ik eraan doe en dat is niet veel, want ik vind op reis gaan met een vliegtuig nu eenmaal mooi”. Hoe kun je dan een maatregel handhaven als jezelf het goede voorbeeld niet geeft. Het komt allemaal zo oneerlijk over. Als Nederland ben je in de wereld, slechts een postzegel, wat de stikstof-affaire betreft.

Zo heb ik, en ik denk hierin niet alleen te staan, dat Nederland in fasen wordt ontdaan of moet ik bloggen ontmanteld van puur Nederlandse elementen. Ik weet het, laat ik voorzichtig zijn, want voordat ik het weet, schop ik weer tegen de schenen van diverse personen. Ik ben duidelijk van mening al die fratsen die men aanhaalt met betrekking tot zwarte piet en folkloristische evenementen, stop daar nu eens mee. Wij zijn een land van principes en elke land kent dergelijke gewoonten. Het gedoe omtrent de slavernij, waar wij ons voor zouden moeten schamen, is dat niet achterhaald? Gelukkig is het tijdperk van slavernij voorbij. Je behoort ook geen mensen te (ver)kopen, dat mag alleen in de voetbalwereld.