Je hebt van die woorden die in de loop der jaren in kracht hebben moeten inleveren. Niemand kan er per direct een oorzaak bij vinden of eraan koppelen, maar het is nu eenmaal zo. De woorden respect en ontzag durf ik als eerste in het rijtje te noemen die in waarde zijn verminderd. Jammer, want respect en ontzag zijn juist van die woorden die belangrijk zijn om als mens in deze maatschappij te kunnen handelen en te leven zoals het van ons wordt verwacht.

Wat zeggen deze woorden nu nog in deze maatschappij? Iedereen weet het beter en iedereen vecht zich een weg tussen alle maatregelen en beperkingen. Misschien zijn de genoemde woorden door al die maatregelen en verplichtende beperkingen er de oorzaak van, dat respect en ontzag in waarde zijn gedaald.

“Jammer ” kun je bloggen, maar het is niet anders. Denk ook, dat het door de dwangmatigheid in onze maatschappij is ontstaan en dat misschien daarom niemand zich als onderdrukte wil gaan gedragen en zelf wel weet wij hij of zij in zijn of haar mars heeft. Hoe zo respect, wie bepaalt het,  dat ik respect moet hebben voor die ander die in veel gevallen, dat ook niet voor mij heeft. Kijk maar in het dagelijkse verkeer, je weet wel die wereld van regeltjes en verkeersborden. Wie gedraagt zich daarin nu respectvol en wie heeft binnen die tak van vervoer nog ontzag voor die ander.

Het is een bekend gegeven geworden, iets dat weg is, (lees respect en ontzag) komt niet per direct terug in de trant zoals het altijd was. Denk ook dat er geen item zo snel aan het veranderen is als de maatschappij waarin wij leven.

Toch moeten er oorzaken zijn, waaraan het verminderen van de waarde van deze woorden, kunnen worden toegeschreven. Het is gevaarlijk, dat wij deze oorzaken durven te koppelen per direct durven te koppelen aan de verschillende culturen die op onze aardkloot aanwezig zijn.

Men zegt wel eens, ’s lands wijs, ’s lands eer. In deze multiculturele maatschappij, waarin wij leven ontkom je niet aan deze ontwikkeling. Het wegstoppen van de gewoonten van een ander herbergt ook niet een goede eigenschap. Het is een goede eigenschap om de ontwikkelingen van die ander en eventuele gewoonten te durven koesteren.

Het is echter niet aan te raden om het loslaten van het respect en niet of niet juist omgaan van het begrip ontzag te accepteren. Steeds vaker wordt het in de media duidelijk, dat er groeperingen zijn, en zeker niet altijd van buitenlandse afkomst, die het loslaten van respect en ontzag als hun dagelijkse bezigheid zijn gaan zien.

Zou het kunnen, dat het loslaten van beide woorden van doen heeft met het niet meer hebben van waardering van iemand of iets? Ineens moet ik denken, zonder dat het mijn opzet was voor deze blog, aan onze hulpverleners als politie, ambulance en brandweer. Dit trio, dat zonder meer aanvulling mag hebben van andere hulpverleners, wordt de laatste jaren regelmatig door onverlaten op de korrel genomen.  Iemand of iets op de korrel nemen staat voor het hebben op kritiek op het doen van de uitvoering van bepaalde werkzaamheden.

Het is toch onvoorstelbaar, dat men, en zeg maar wie, geen respect heeft of zelf ontzag voor personen die zich instellen om anderen te helpen. Je zal maar elke dag, zo aan het begin van een dienst, waarbij je jezelf inzet om derden te helpen, dat je dan door omstanders wordt tegengewerkt, waarbij je dienstverlening wordt geblokkeerd of zelfs gestagneerd.

Bij het lezen van dergelijke meldingen durf ik mij de vraag te stellen, wat schiet je ermee op om een dergelijke houding aan te nemen, zodat hulpverleners hun werkzaamheden niet kunnen uitvoeren. In eerste instantie kan ik mij geen aanleiding voor de geest halen, die een dergelijke houding kan rechtvaardigen.

Respectvol en ontzag. Moet je deze woorden misschien zien als onderdanig zijn aan een situatie of zijn er andere redenen te verzinnen om een dergelijke houding aan te nemen om anderen te kunnen hinderen in hun werkzaamheden. Ik weet het niet, welke oorzaken er gekoppeld kunnen en moeten worden aan het gedrag van een ander.

Zoals in veel situaties geldt ook hier, als je niet reageert op een minder respectvolle reactie of op een houding waarbij ontzag niet wordt geaccepteerd, geeft men in feite aan, akkoord te gaan met een dergelijke houding. Zeg het maar, ik weet het antwoord in feite al. Niemand zit te wachten op een agressieve reactie of zelfs handeling. Met andere woorden dan is zwijgen vaak beter dan je kop uit te steken en er iets van te zeggen. Hoe vreemd zit onze maatschappij in elkaar, dat wij elkaar niet meer mogen wijzen op zaken die niet door de beugel kunnen. Respect en ontzag, zeg het maar