Valt het u ook steeds meer op, dat wij leven in een wereld of maatschappij, geef het een naam, die gebaseerd is op suggestief gedrag? De bekende zegswijze: “men lijdt dikwijls het meest door het lijden, dat men vreest”, leuke zin maar wel een zin met verstrekkende gevolgen. Je zal maar doorlopend slachtoffer worden van die gedachten en je alleen daarop focussen. Waarom zou het altijd zo moeten aflopen als jij suggereert? Ik ben duidelijk van mening, dat elke medaille een keerzijde heeft.

Natuurlijk, ja zelfs vanzelfsprekend, klinken de berichtgevingen in Nederland, en elders, niet erg positief. Het is daarom ook zo gevaarlijk om bij de feiten stil te blijven staan en voor jezelf een cursus doemdenken te beginnen. Oh, wat is het toch allemaal erg en oh wat heb ik het moeilijk. Voordeel van deze situatie is, dat u het niet alleen moeilijk heeft, maar ook andere land- en lotgenoten. Met andere woorden: u staat niet alleen en wat Nederland betreft, om in het stramien van zeevarende natie te blijven, wij zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Naast dit voordeel van, noem het, saamhorigheid, staan de stuurlui van dat bootje, aan de kant. Zo ging het altijd en zo is het nu ook. De beste stuurlui staan aan de kant en denken in hun fantasie en (on)kunde het wel even te kunnen regelen.

Daarom is de koptekst van deze blog, ‘ja maar als’….ook zo heerlijk suggestief. Menigeen in uw categorie zal hebben gedacht, maar als er dat gebeurt, dan doe ik dat en dan moet ik toch probleemloos verder kunnen. Natuurlijk heb ik ook preventieve gedachten. Mijn gedachten rijken helaas niet verder dan: als ik brand krijg, bel ik de brandweer, dit alles in de wetenschap, dat zo’n handeling effect heeft. En verder???? Eerlijkheidshalve moet ik toegeven  “ik zal het niet weten”. Wel probeer ik niet te leven in het stramien van, maar als….dan moet ik, want ik weet niet hoe het verder gaat.

Eerder heb ik eens geblogd, dat een probleem een tijdelijk karakter heeft. Het is bekend, dat die verschillende tijdsvakken onderling qua duur erg kunnen verschillen, maar dat een probleem eeuwig duurt, lijkt mij niet logisch dat te veronderstellen.

De problemen in deze hectische wereld zie ik als situaties, die ik niet hoeft op te lossen en er wordt schijnbaar, maar ook hopelijk, door experts alles in het werk gesteld om de gevolgen ervan te beperken. Niet dat het mij niet interesseert, maar ik kan niet aan een daadwerkelijke oplossing bijdragen. Met andere woorden het heeft zijdelings mijn aandacht, maar het heeft zeker niet mijn verantwoording. Verder vind ik het geruststellend, dat anderen, die ervoor betaald worden en er de tijd voor hebben, dat zij ermee bezig zijn. Met andere woorden, als anderen zorgen hopelijk voor de oplossing. dan vervalt “Ja, maar als “.

Natuurlijk, want daarvoor zijn wij inwoner van dit land, is het ook niet prettig waar wij in de media mee worden geconfronteerd. Belangrijk is het hoe ” kijken wij er tegen aan”. Dat er tegenaan kijken en hoe wij ermee omgaan, heeft te maken met onze cognitieve vaardigheid. Cognitieve vaardigheid staat voor hoe ga je om met informatie waar je (on)gewenst deelgenoot van wordt gemaakt. Hoe plaats je een situatie en waar ligt je eventuele verantwoording hierin. Daarom is het beheer van je cognitieve inzicht erg belangrijk. Ja maar als, komt in deze hectische wereld, zoals ik altijd blog, steeds vaker voor, terwijl die vraagstelling niet altijd noodzakelijk is of zelfs voor de hand ligt. Een joelende ambulance die u op weg naar elders tegenkomt is niet altijd prettig, maar de rit van de ambulance hoeft niet altijd op uw doen en laten betrekking te hebben. Dat wordt bedoeld met cognitief gedrag. Hoe ga je ermee om en vooral hoe betrek je het voorval op jezelf.

Naast de bagger in deze wereld, die qua tijdsduur nog wel geruime tijd onze aandacht zal opeisen, zijn er nog zoveel mooie dingen te beleven die de moeite waard zijn om onze aandacht daaraan te besteden. Oké ik weet het, “je moet het zien” is inmiddels een daadwerkelijk onderdeel van mijn leven geworden, maar de inhoud van deze slechts vier woorden herbergt wel een nuchtere kijk op het geheel.

Je kunt zeggen deze vier woorden dekken de lading van het onderwerp. Als je een situatie voor jezelf een plaats hebt gegeven, waar je het met jezelf over eens bent, dan vervallen de twijfelende drie woorden, “ja maar als”…  Het is gewoon belangrijk om voor jezelf te bepalen hoe je tegen een situatie aankijkt.

Carpoolen op de plannen en suggesties van anderen lijkt mij geen juiste opstelling, want je komt er niet verder mee. Al die zogenaamde stuurlui die denken een koers te moeten bepalen zijn zoekers. Afwachten wat er gaat gebeuren is een must.