De werkelijkheid is vaak anders dan men er in eerste instantie tegen aankijkt. Daarom durf ik met de kopregel van deze blog weer te geven, als je nuchter tegen een situatie aan durft te kijken en de situatie durft  te relativeren, dan is het zoals het is.  Relativeren staat voor: << op het betrekkelijke van iets wijzen >>. De vraag die wij ons kunnen stellen, waarom zien wij alles zo moeilijk, terwijl de werkelijkheid anders is, zal niet per direct kunnen worden beantwoord. Ach wat maakt het ook uit. Het is zoals het is, las ik eens in een blog.

Daarom is het aan te bevelen situaties, indien mogelijk, te relativeren. Wanneer iemand slechts vier haren op zijn hoofd heeft, noem je dat aantal weinig. Alleen… als datzelfde aantal  in je soep zit, maak je er melding van, dat er veel haren in je soep zitten, terwijl het aantal gelijk is aan de melding die je gaf voor weinig haren. Hoe simpel wil je het hebben. Daarom blog ik: “het is, zoals het is”

Relativeren is in de loop der jaren een lifestyle van mij geworden, omdat ik heb ontdekt, dat veel situaties een keerzijde hebben, waarbij de ‘andere kant van de medaille’ een andere duidelijkheid aangeeft. Hoe moeilijk kunnen wij het onszelf maken, terwijl dat in feite helemaal niet nodig is.

In de loop der jaren heb ik ontdekt, dat personen met veel geld nooit laten weten, dat zij over een groot financieel saldo de beschikking hebben. Het hebben van is voor hen een gewoonte geworden en het behoort bij hen. Vaker maak je mee, dat personen die plotseling over een aanzienlijk saldo de beschikking hebben, dat graag, zelfs ongevraagd, aan iedereen willen tonen als, als een soort genoegdoening? Zeg het maar. Ineens moet iedereen weten en vooral zien, dat zij niet onbemiddeld zijn. Als je het bekijkt, zoals het in feite is, dan is een rijk iemand niets meer en niets minder dan een arm iemand met geld. 

Buitenhuizen, wat een woord eigenlijk, want de meeste huizen staan toch buiten, hebben vaak, zoals ik al eerder blogde, grote grasvelden rondom hun perceel, die eerder gazons worden genoemd dan het burgerlijke woordje grasveld. Denk dat er weinig of geen verschil zal zijn tussen een grassprietje van een grasveld of een gazon. Nu schijnt het bijna gebruikelijk te zijn, om die groene vlakten, te onderbreken door een grote vijver. Om het geheel nog meer uitstraling te geven, wordt zo’n grote aangelegde plas water dan voorzien van een fontein, want dat  heeft dan toch wel iets, is daarbij vaak de achterliggende gedachte. Een mooie tuin met zo’n prachtige vijver, al dan niet voorzien van een beeldengroep kun je ook anders bekijken. Op de plaats van zo’n vijver hoef je immers geen gras te maaien. Toen ik vroeger nog als journalist bij de weekbladpers zat, was ik altijd blij met een groot formaat foto mij bij mijn tekst, want dat voorkwam, dat ik op de plaats van de foto anders meer tekst hadden moeten schrijven. Niet voor niets, luidt de domeinnaam van mijn blogsite: je-moet-het-zien?

Toen een zeer goede kennis van mij, waarop ik zeer ben gesteld, een andere auto ging kopen, werd al spoedig meegedeeld, dat het een lease-bak zou worden. Op tv in commercials word je doorlopend erop gewezen, dat voor een ‘gering bedrag’ je een auto kunt “kopen” via de betalingsconditie, die verbonden is met een private lease. Het staat zo mooi en je past dan in het straatje van iedereen, want iedereen neemt toch een auto in lease? Toen ik de persoon in kwestie hierop aansprak en ik mijn bewondering niet onder stoelen of bank stak inzake de andere auto, werd mij meegedeeld: “het lijkt allemaal zo mooi, maar private lease is niet meer en zeker niet minder dan een andere benaming voor persoonlijke lening. Waar velen zich op de borst slaan van “ik heb een auto op lease-basis, durf ik”, ging de persoon in kwestie verder,  “ eerlijk voor mijn situatie uit te komen. Private lease kun je daarom ook niet vergelijken met zakelijke lease, want daarbij spelen fiscale voorwaarden een grote rol ”.  Ik was verbaasd over de eerlijke tekst en uitleg. Het is hoe je het bekijkt en…. zoals ik al blogde, “het is zoals het is”.

De opmerking: “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg” hoor je steeds minder vaak. De hectiek van onze huidige maatschappij lijkt er de oorzaak van te zijn, dat wij, zelfs zonder enige opzet, worden gedwongen in het doen en laten van het overtreffen naar derden mee te moeten doen. Het moet veelal iets lijken, maar als je het op de keper beschouwd, is het vaak niet anders dan dat het is. Relativeren geeft vaak de juiste kijk op een situatie.