Laten wij vooral eerlijk zijn. Niets menselijks is ons vreemd en soms is ons gedrag bij de beesten af. Met andere woorden als wij ons gedragen als een kuddedier, is dat niet ver naast de waarheid. Nee natuurlijk zijn wij mens en geen dier, maar als je het op de keper beschouwd, durf ik ons gedrag daarvan regelmatig niet los te zien. Waarom ook eigenlijk niet? Het is in de loop der tijden zo gegroeid en alles wat meezit en ons schijnbaar goed bevalt, laten wij niet meer los.

Kun je het gedrag van mensen plaatsen in de categorie van een kuddedier? De betekenis van kuddedier staat voor: volgzame massamens. Deze weergave van kuddedier komt bij mij niet positief over, want je kunt uit de verklaring van de woordencollectie opmaken, dat de mens zelf geen mening zou hebben en dan maar met de massa mee sjokt. Het zal ook u niet zijn ontgaan, deze stelling helaas te moeten koppelen aan groeperingen waar velen zich bij aansluiten en dan maar domweg, zonder eigen mening, de kudde volgt.

Je kunt natuurlijk zonder meer de mens niet als  kuddedier weergeven en daarbij ervan uitgaan, dat samen maak je sterk een mogelijkheid is om iets te gaan ondernemen. De huidige maatschappij heeft helaas aangetoond, dat het volgen van, onverschillig op welk terrein van aandacht niet altijd positief uitpakt. Het is en daar ben ik al geruime tijd achter, het is hoe je er tegenaan kijkt.

Toch blijft bij mij de vraag: “waar komt het dan door, dat men, in het algemeen, dan geen eigen mening of drive heeft en zich dan maar aansluit bij anderen die wel een doel voor ogen hebben?” Is men dan angstig om alleen te staan in deze verharde maatschappij en daardoor bang, dat men er niet meer ergens onderdeel van is?

Ik blijf van mening, dat elk mens uniek is, afgezien van de soms vreemde eigenschappen. Inderdaad vreemde eigenschappen en het niet altijd consequent reageren op de werkelijkheid. Wie kent niet het beeld, dat er een grote demonstratie is waar honderden in meelopen en spandoeken dragen met daarop de tekst: “wij willen werk”. Het vervolg is, dat er een werkgever stopt, iemand uit de rij aanwijst en zegt: “ik heb werk voor je. Je kunt morgen direct bij mij beginnen’. Waarop de aangesprokene reageert: “Waarom wijs je mij nu aan, er lopen toch meerdere personen die werk zoeken”. Dat beeld, ja, die weergave, durf ik te plaatsen als kuddedier gedrag.

Zelfs binnen de categorie van kuddedier neem je dan een aparte plaats in. Je kunt dan voorzichtig stellen, dat je  een kuddedier bent met aanpassingsproblemen. Vervolgens durf ik dan te bloggen, waar ligt dan de basis van zo’n kudde? Het kan zo maar zijn, dat het geheel wat moet lijken, maar dat de kern van het geheel toch een eigen mening heeft.

Bekijk bovenstaande tekst nu eens van de andere kant. Bent u. als lezer van deze blog, in alle discretie, want niemand hoeft het te weten, ook deelnemer aan een kudde volgelingen binnen onze maatschappij? Past uw kuddegedrag, los van religie of politieke stroming, in bovenstaande beschrijving?  Denk, dat niemand per definitie, kenbaar durft te maken, dat hij of zij zich schuldig maakt aan een of ander kuddegedrag. Vreemd, dat wij in onze maatschappij huiverig zijn om een etiket opgeplakt te krijgen, terwijl wij dat wel bij anderen doen. Het is een bekend gegeven, als men met onze wijsvinger, linker- of rechterhand, naar iets wijst, dat dan de overige vingers naar onszelf wijzen. Dit alles zelfs in veelvoud van die ene vinger die naar anderen wijst.

Laten wij eerlijk zijn, wij mensen, los van welke nationaliteit dan ook, zijn gewoon onderdeel van een kudde. Onderdeel van een kudde personen die allen in hetzelfde schuitje zitten op weg naar ons einddoel. Het is niet anders en ik denk, dat niemand dat kan of wil veranderen. Ons leven is zo ingericht en durf het niet te ontkennen.

Natuurlijk, terwijl u de tekst leest, probeert u zich een beeld te vormen wat ik als blogger bedoel. Ontken het nu maar niet, want zo denken wij als mensen nu eenmaal. Op de een of andere manier staan wij in de rij om hetzelfde te ondergaan als iedereen die ook op deze aardkloot leeft.  Zonder de wil en de durf zich niet schuldig te willen maken aan het gedrag van een kuddedier, ontkom je er normaliter niet aan.

Logisch, niemand ‘voelt’ zich een kuddedier en u weet als geen ander, dat u uw eigen weg gaat en daardoor uw doel bereikt. Alleen het kan soms op weg naar uw gestelde doel voorkomen, dat er stagnatie optreedt en u in een file komt. Dat bedoel ik nu. Je hebt het niet altijd in eigen hand. Je bent dan onderdeel van een kudde.