Vreemd eigenlijk, dat de betekenis van het woordje waarde in een woordenboek niet duidelijk wordt weergegeven. Denk, dat men het niet aandurft om dit woordje van slechts zes letters op waarde te schatten. Het valt mij steeds vaker op, dat iets dat je bezit, en dat je de normaalste zaak van de wereld vindt, dat je het op latere leeftijd gaat  waarderen. Zelfs het waarderen ervan, omdat een ander je erop wijst, schept verbazing. Vandaar mijn vraag: “welke waarde kent een waardering”.

Waarde, dat moet worden gezien als een onderdeel van het woord en het begrip waardering, dat ook moet worden gezien als iets, dat niet in één of twee woorden kan worden omgeschreven. Kijk en daar kan ik nu van genieten. Wacht, ik haal mij eerst even een kopje koffie om onder het genot van die bonen-aroma mijn verhaal verder vorm te geven. Zelfs aan die laatste actie met betrekking tot de koffie, daaraan zit een waarde die gewaardeerd kan worden. Hoe waardevol wil je het hebben?

Vindt u, dat een kopje koffie nu zo waardevol is? Dat probeer ik nu aan te geven. Natuurlijk is het drinken van een kopje koffie de normaalste zaak van de wereld en wij drinken dat zonder enige moeite, maar waarom eigenlijk? Dat zijn nu van die kleine dagelijkse dingen, die wij doen zonder erbij stil te staan, dat wij deze kleine dingen  waarderen.  Het drinken van een kopje koffie of thee is natuurlijk ook niets bijzonders, wat je wel helaas bijzonder kunt noemen, is dat wij het de normaalste zaak van de wereld vinden. Wij doen het zonder daadwerkelijk stil te staan bij de waardering ervan.

Zo zijn er zoveel dagelijkse activiteiten en andere zaken die wij ervaren als de normaalste dingen en dat wij zonder er verder bij stil te staan ze voorbij laten gaan. “Het zal natuurlijk allemaal wel door de Covid19 komen”, zegt men dan, want iets moet toch de schuld hebben. Bij klagen en ongenoegen tonen, kunnen alle onhebbelijkheden worden doorverwezen naar elders en wordt de sticker of het etiket Covid19 erop geplakt. Fijn dat het nooit aan ons eigen menselijk gedrag ligt.

Waar komt het nu door, dat wij, aardklootbewoners, zo druk zijn met allerlei andere zaken en juist al die kleine- en in feite leuke dingen over het hoofd zien en ze niet durven te voorzien van het etiket: waarde of waardering. Zijn wij te bang geworden om onze gevoelens, of zie ik het verkeerd, te tonen om iets toonbaar te waarderen?

Iedereen maakt zich in feite schuldig aan deze bewering. Nu op latere leeftijd, als 73 jarige,  realiseer ik mij steeds meer, dat ik de langste tijd op deze aardbol heb rond gehobbeld.  Dan is het toch logisch, dat je voor de rest van je verblijf op deze aardkloot, je niets anders rest dan gewoon te mogen en willen genieten van de geneugten van het leven, zoals dat dan zo mooi kan worden verwoord.

Kijk dan komt het besef, oh ja, wij hadden het over waardering, om te genieten van al die mogelijkheden en items onder handbereik, die je door je hectiek van alledag gewoon niet zag. ( dat rijmt ). Het gaat te ver je schuldig te voelen over hetgeen in bovenstaande tekst wordt beschreven. Men in het algemeen doet het ook niet fout, want ik ben en blijf van mening, dat je nooit iets echt fout kunt doen. Een fout is iets dat je hebt gedaan op basis van geen ervaring. Mocht het fout gaan op de manier zoals jij dat doet, dan is het alleen maar verstandig, omdat de volgende keer anders te doen. Ik blogde al eerder, dat elk mens dagelijks zijn of haar eigen docent is. En een spreekwoord zegt niet voor niets: << een ezel stoot zich in het algemeen, nooit vaker aan dezelfde steen >>.

Met andere woorden iedereen heeft het recht om te kunnen en vooral te mogen genieten van allerlei zaken om ons heen. Nogmaals alleen wij gunnen ons gewoon geen tijd om even stil te staan bij de kleine- en dagelijkse dingen, die wij bezitten en die wij, bijna verplicht zijn te mogen koesteren.

Het zal ook van doen hebben met onze bescheidenheid. Het is geen straf om openlijk kenbaar te mogen maken, dat je iets, dat je bezit of iets dat een ander bij je opvalt en een compliment maakt, daarvan te mogen genieten.  Het komt nog te vaak voor, als je een vrouw een compliment maakt, “wat heb je daar een mooie jurk”, dat je als antwoord krijgt: “die heb ik al zo lang. Vorig jaar in de uitverkoop gekocht”. Dan denk ik: “waarom waardeer je de gemaakte opmerking nu niet op de juiste manier”.

De waarde van een echte waardering is helaas bij velen nog ver te zoeken.