Vreemd, dat wij in een wereld leven, waarin de sociale media niet meer is weg te denken. Uit gegevens blijkt, dat 96% van de Nederlanders actief is op sociale media. Gemiddeld besteden we dagelijks 98 minuten aan deze bodemloze informatiebron. Jongeren tussen de 15 en 19 jaar brengen de meeste tijd door op sociale media; gemiddeld 143 minuten per dag. Personen in de leeftijdsklasse, 65 jaar en ouder, bezoeken gemiddeld per dag 82 minuten aan mogelijkheden, die de digitale snelweg biedt.

De vraag die gesteld mag worden luidt: “ hoe komt het nu, dat de sociale media, verdeeld over de verschillende takken, zoveel belangstelling geniet?  Het (on)begrip sociale media mag worden gezien als een paraplu, waaronder de verschillende mogelijkheden  zijn ondergebracht om via de digitale snelweg informatie en meningen met elkaar te kunnen delen. Diverse kanalen als Facebook, Instagram, Twitter, Whatsapp, om er maar een paar te noemen, bieden de bezoeker ervan de mogelijkheid om ‘even’ contact te hebben met die ander.

Zelf moet ik eerlijkheidshalve bekennen, niet meer zonder deze mogelijkheid te kunnen om contact te hebben en krijgen met anderen. Daarnaast heb ik ontdekt, mij niet verslaafd te voelen aan de wereld die sociale media heet, nee natuurlijk niet, maar tegelijk kan ik ook moeilijk zonder. Het aantal minuten, dat voor een gebruiker van deze contacten staat, binnen mijn leeftijdsgroep, wordt door mij ruimschoots overschreden. Denk, dat ik op een veelvoud van die 82 minuten per dag zit en waarom ook eigenlijk niet?

De sociale media, wat een vreemde woordencombinatie eigenlijk, verhindert, dat men in alle eenzaamheid de dagen slijt. Natuurlijk zijn er naast bovenstaande mogelijkheden om met derden in contact te blijven, ver van de digitale snelweg ook interessante dingen te beleven. Hobby’s en andere prettige vrijetijdsbestedingen overtreffen, volgens mij, nog steeds het genoegen boven die van de sociale media.

Daarom is het ook ‘ zeer ‘ belangrijk al die kanalen als Facebook, Instagram, Whatsapp en Twitter enz. te zien als een mogelijkheid om het contact met derden niet uit het oog te verliezen. De Amerikaanse schrijver Elmore Leonard, ( 1925-2013 ) beweerde ooit eens: “Er zijn ruim 500 miljoen mensen op facebook, maar wat zeggen ze tegen elkaar: weinig”. Facebook, maar ook de andere kanalen op de sociale media, heeft aangetoond, dat men “veel met elkaar kan praten, zonder iets te zeggen”.

Het is daarom ook erg belangrijk, je standpunt te blijven huldigen door veel teksten en opmerkingen die je via de kanalen van de sociale media bereiken, met een korreltje zout te nemen. Voor gemiddeld 99,7 % teksten en informatie die via de genoemde kanalen ons bereiken, daaraan hecht ik zeer zeker geen waarde. De inhoud van de teksten beschouw ik eerder als informatie dan als een inlichting. Informatie krijg je ongevraagd en inlichtingen zijn veelal een antwoord op hetgeen je hebt gevraagd.

Het is en blijft de kunst om dagelijks een schifting te laten plaatsvinden, wat je wel of wat je niet interesseert. Het is zelfs niet te doen alle informatie die op de sociale media wordt uitgestrooid, nogmaals serieus te nemen. De genoemde kanalen die je overstelpen met informatie kun je ook anders bekijken. In deze hectische tijd, zoals ik altijd blog, wordt het persoonlijke contact met je naasten, vrienden en / of familie, steeds moeilijker, want het schijnt, dat iedereen, vooral de jeugdigen, angst hebben informatie te moeten missen die via de geijkte kanalen worden verstuurd. Ik ken personen die, om de kinderen toch gezamenlijk even te kunnen spreken en zien, dit bereiken door even de wifi op non-actief te zetten.

Persoonlijk heb ik, maar wie ben ik dan om te bepalen of ik gelijk heb, dat door het bezoeken van de sociale media, het persoonlijk contact steeds verder naar de achtergrond wordt geschoven. Zo heb ik wel eens verjaardagen meegemaakt, dat tijdens je bezoek, iedereen met de mobiel bezig is en dat er geen aandacht is voor de aanwezige gasten. Kijk, dat zijn weer nadelen voor deze nieuwe bronnen van informatie.

Het zou voor de personen die op bezoek komen aangenaam zijn, dat hun bezoek op prijs wordt gesteld en dat niet de aandacht voor de mobiel, want je zal toch eens iets moeten missen, een hogere prioriteit kent. Wat doe je eraan om dat laatst genoemde te kunnen aanpassen. Gelukkig zijn er ook nog ouders die hun kinderen wel durven kenbaar te maken, dat er bezoek is en dat daar ook aandacht aan geschonken mag worden.

Hoe komt het dan, dat het gebruik van de mobiele telefoon in het verkeer nog steeds niet aan banden is gelegd. Het valt mij steeds vaker op, dat auto’s van het hogere segment  niet vaak zijn voorzien van een carkit, met alle gevolgen als zware ongevallen. De wereld is aan het veranderen en de sociale media speelt hierin een rol.