Elke kennissenkring zal een persoon herbergen, waarvan je bij de eerste kennismaking dacht: “kijk die man of vrouw komt goed over. Onze gedachten zitten op één lijn en aan die persoon heb je iets. Tof dat ik die heb leren kennen”. Het zal u gelijk als bij mij zijn gegaan, dat met verloop van tijd er zich situaties aankondigen die minder prettig zijn.

Noem maar een gegronde reden:

• Eigen belang
• Egoïsme
• Niet eerlijk
• Afspraken niet nakomen
• Informatie via derden, die een ander beeld weergeven

Wij kunnen wel even doorgaan. De vraag blijft gesteld: “was uw eerste indruk bij aanvang van de kennismaking nu al onjuist of misschien wel fout?” Ik denk niet dat je dat per definitie kunt zeggen. Als de fout door u bij herhaling zou zijn gemaakt, dan zijn de kaarten anders geschut. U kende bij de kennismaking de persoon in kwestie niet of niet goed en dacht er goed aan te hebben gedaan om het positief te zien. Met die opstelling van u is niets mis. Anders zou het zijn als u de persoon daarvoor al had ontmoet, waarbij u dezelfde nare eigenschap van hem of haar had ontdekt en nu weer met de persoon in zee bent gegaan. U kent de zegswijze: “een ezel stoot zich in het algemeen nooit meer aan dezelfde steen”.

Je mag zeggen, dat met enige stellige overtuiging kan worden bepaald, dat u met betrekking tot de beoordeling  van de persoon niets fout heeft gedaan. Wel mag worden vastgesteld, dat de persoon in kwestie is geslaagd zich beter voor te doen dan hij of zij in werkelijkheid is. Elk mens speelt dagelijks een rol en de persoon die u, in feite in de kou heeft laten staan, beheerst het bespelen van een ander. Het dagelijkse rollenspel, dat wordt gespeeld is ingewikkeld. Vreemd is het dan ook, dat niemand staat te springen om bij een cursus deel te nemen aan een rollenspel. Men doet toch niet anders de gehele dag?

Hoe komt het nu, dat iemand zich beter voordoet dan hij of zij in werkelijkheid is. Heeft dat van doen met de survival cultuur in de trant van ik wil overleven of zijn er andere kenmerken. Misschien heeft de persoon in kwestie daarvoor wel eens een situatie meegemaakt, waarbij de bodem van de mand toch te zwak was voor zijn persoonlijkheid en er toch doorheen zakte. Zeg het maar. Als dit inderdaad het geval is geweest, zal bij de kennismaking met u de persoon alles in het werk hebben gesteld om zijn eigenschap, die minder prettig is, te verbergen. Dan kun je toch spreken van de survival cultuur waarbij hij of zij heeft willen overleven.

En dan komt het hard aan, dat u de eigenschap, die men  verborgen probeert te houden, doorheeft en de bodem van de mand toch wederom laat begeven.

Daarom denk ik ook, dat ieder van ons de beschreven situatie kent. Misschien slaat zelfs de tekst wel op onszelf en zijn wij op onze hoede als anderen ons wijzen op onze iets te vervelende eigenschappen. Logisch dat wij ons dan voornemen om het vervelende in ons te bewaken en niet teveel laten profileren.

Elk mens is daarom uniek en elk mens beschikt over een eigenschap die door anderen als iets minder prettig kan worden ervaren. Daarom kan gesteld worden, dat de tekst van deze blog ook eigenlijk niet vreemd is, maar zeer bekend overkomt.

Wij aardbolbewoners proberen dagelijks in onze rol te blijven om die te kunnen spelen, terwijl anderen, ons erop wijzen, dat het ook wel anders kan.

De header van mijn blog heet niet voor niets: je moet het zien, maar soms kun je er ook anders tegenaan kijken.